|
Ite, umbrosas cingite silvas
summaque montis iuga Cecropii!
celeri planta lustrate vagi
quae saxoso loca Parnetho
subiecta iacent, quae Thriasiis
vallibus amnis rapida currens
verberat unda; scandite colles
semper canos nive Riphaea.
Hac, hac alii qua nemus alta
texitur alno, qua prata patent
quae rorifera mulcens aura
Zephyrus vernas evocat herbas,
ubi per graciles brevis Ilisos
labitur agros piger et steriles
amne maligno radit harenas.
Vos qua Marathon tramite
laevo
saltus aperit, qua comitatae
gregibus parvis nocturna petunt
pabula fetae; vos qua tepidis
subditus austris frigora mollit
durus Acharneus.
Alius rupem dulcis Hymetti,
parvas alius calcet Aphidnas;
pars illa diu vacat immunis,
qua curvati litora ponti
Sunion urget. si quem
tangit
gloria silvae, vocat hunc flius:
hic versatur, metus agricolis,
vulnere multo iam notus aper.
At vos laxas canibus
tacitis
mittite habenas; teneant acres
lora Molossos et pugnaces
tendant Cretes fortia trito
vincula collo.
at Spartanos (genus est audax
avidumque ferae) nodo
cautus
propiore liga: veniet tempus,
cum latratu cava saxa sonent.
nunc demissi nare sagaci
captent auras lustraque presso
quaerant rostro, dum lux
dubia est,
dum signa pedum roscida tellus
impressa tenet.
Alius raras cervice gravi
portare plagas, alius teretes
properet laqueos. picta rubenti
linea pinna vano cludat
terrore feras.
Tibi libretur missile telum,
tu grave dextra laevaque simul
robur lato derige ferro;
tu praecipites clamore
feras
subsessor ages; tu iam victor
curvo solves viscera cultro.
Ades en comiti, diva virago,
cuius regno pars terrarum
secreta vacat, cuius
certis
petitur telis fera quae gelidum
potat Araxen et quae stanti
ludit in Histro. tua Gaetulos
dextra leones, tua Cretaeas
sequitur cervas; nunc
veloces
fugis dammas leviore manu.
tibi dant variae pectora tigres,
tibi villosi terga bisontes
latisque feri cornibus uri.
quidquid solis pascitur
arvis,
sive illud Arabs divite silva,
sive illud inops novit Garamans
vacuisve vagus Sarmata campis,
sive ferocis iuga Pyrenes
sive Hyrcani celant
saltus,
arcus metuit, Diana, tuos.
Tua si gratus numina
cultor
tulit in saltus, retia vinctas
tenuere feras, nulli laqueum
rupere pedes: fertur
plaustro
praeda gementi. tum rostra canes
sanguine multo rubicunda gerunt,
repetitque casas rustica longo
turba triumpho.
En, diva, fave! signum
arguti
misere canes: vocor in silvas.
hac, hac pergam qua via longum
compensat iter.
|