Chorus

Quanti casus, heu, magna rotant!
minor in parvis Fortuna furit
leviusque ferit leviora deus;
servat placidos obscura quies
praebetque senes casa securos.
Admota aetheriis culmina sedibus
Euros excipiunt, excipiunt Notos,
insani Boreae minas
imbriferumque Corum.
Raros patitur fulminis ictus
umida vallis:
tremuit telo Iovis altisoni
Caucasus ingens Phrygiumque nemus
matris Cybeles: metuens caelo
Iuppiter alto vicina petit;
non capit umquam magnos motus
humilis tecti plebeia domus.
[circa regna tonat]
Volat ambiguis mobilis alis
hora, nec ulli praestat velox
Fortuna fidem:
hic qui clari sidera mundi
nitidumque diem morte relicta luget maestos
tristis reditus ipsoque magis
flebile Averno sedis patriae
videt hospitium.
Pallas Actaeae veneranda genti,
quod tuus caelum superosque Theseus
spectat et fugit Stygias paludes,
casta nil debes patruo rapaci:
constat inferno numerus tyranno.
Quae vox ab altis flebilis tectis sonat
strictoque vecors Phaedra quid ferro parat?