Scaena V. Pamphilus-Davos

PA. Ubi illicest scelu' qui perdidit me? DA. perii. PA. atque hoc confiteor iure
mi obtigisse, quandoquidem tam iners, tam nulli consili sum.
servon fortunas meas me commisisse futtili!
ego pretium ob stultitiam fero: sed inultum numquam id auferet.
DA. posthac incolumem sat scio [fore] me, nunc si devito hoc malum.
PA. nam quid ego nunc dicam patri? negabon velle me, modo
qui sum pollicitu' ducere? qua audacia id facere audeam?
nec quid nunc me faciam scio. DA. nec mequidem, atque id ago sedulo.
dicam aliquid me inventurum, ut huic malo aliquam productem moram.
PA. oh! DA. visu' sum PA. eho dum, bone vir, quid ais? viden me consiliis tuis
miserum inpeditum esse? DA. at iam expediam. PA. expedies? DA. certe, Pamphile.
PA. nempe ut modo. DA. immo meliu' spero. PA. oh tibi ego ut credam, furcifer?
tu rem inpeditam et perditam restituas? em quo fretu' sim,
qui me hodie ex tranquillissuma re coniecisti in nuptias.
an non dixi esse hoc futurum? DA. dixti. PA. quid meritu's? DA. crucem.
sed sine paullulum ad me redeam: iam aliquid dispiciam. PA. ei mihi,
quom non habeo spatium ut de te sumam supplicium ut volo!
namque hoc tempu' praecavere mihi me, haud te ulcisci sinit.