Act. Scae. Ver.

 1  1,   2,    71|      GE. abeuntes ambo hic tum senes me filiis ~
 2  1,   3,   159| non potitus essem: fuisset tum illos mi aegre aliquot dies, ~
 3  1,   3,   171|   cum eo lenone quo mihist tum sentias. ~
 4  1,   4,   184|                        GE. tum temporis mihi punctum ad
 5  1,   4,   187|  miserum! quom mihi paveo, tum Antipho me excruciat animi:
 6  2,   1,   242|  secundae res sunt maxume, tum maxume ~
 7  2,   1,   285|                    ita eum tum timidum ibi obstupefecit
 8  2,   2,   329|                  hospites, tum civis? quo mage novi, tanto
 9  2,   3,   397|      DE. ita ut dicis. ego tum quom advenissem qui mihi ~
10  2,   3,   401|                 iudicibu': tum id si falsum fuerat, filius ~
11  3,   1,   477|                        GE. tum Phormio itidem in hac re
12  3,   2,   504|                            tum hoc esse mihi obiectum malum!
13  3,   2,   515|                     si non tum dedero, unam praeterea horam
14  3,   2,   519|                            tum praeterea horunc amorem
15  3,   3,   542|    hic. GE. scio; sed quid tum? AN. ah dictum sapienti
16  3,   3,   550|                            tum igitur, dum licet dumque
17  4,   2,   606|         si ab eo nil fiet, tum hunc adoriar hospitem ~
18  4,   3,   666|  uxori emunda ancillulast; tum pluscula ~
19  5,   9,   914|  olim quom honeste potuit, tum non est data: ~
20  5,   9,   920|                      CH. («tum autem Antiphonem video ab
21  5,   9,   921|   invitum eam» inque.) DE. tum autem video filium ~
22  5,   9,   963|                            tum hunc inpuratum poterimus
23  5,  10,  1011|    ubi ad uxores ventumst, tum fiunt senes! ~
24  5,  10,  1024|                        iam tum erat senex, senectus si