Scaena II. Geta-Davos

GE. Siquis me quaeret rufu' . . DA. praestost, desine. GE. oh
at ego obviam conabar tibi, Dave. DA. accipe, em:
lectumst; conveniet numeru' quantum debui.
GE. amo te et non neglexisse habeo gratiam.
DA. praesertim ut nunc sunt mores: adeo res redit:
siquis quid reddit magna habendast gratia.
sed quid tu es tristis? GE. egone? nescis quo in metu et
quanto in periclo simu'! DA. quid istuc est? GE. scies,
modo ut tacere possis. DA. abi sis, insciens:
quoius tu fidem in pecunia perspexeris,
verere verba <ei> credere, ubi quid mihi lucrist
te fallere? GE. ergo ausculta. DA. hanc operam tibi dico.
GE. seni' nostri, Dave, fratrem maiorem Chremem
nostin? DA. quidni? GE. quid? eiu' gnatum Phaedriam?
DA. tam quam te. GE. evenit senibus ambobus simul
iter illi in Lemnum ut esset, nostro in Ciliciam
ad hospitem antiquom. is senem per epistulas
pellexit modo non montis auri pollicens.
DA. quoi tanta erat res et supererat? GE. desinas:
sic est ingenium. DA. oh regem me esse oportuit!
GE. abeuntes ambo hic tum senes me filiis
relinquont quasi magistrum. DA. o Geta, provinciam
cepisti duram. GE. mi usu venit, hoc scio:
memini relinqui me deo irato meo.
coepi advorsari primo: quid verbis opust?
seni fideli' dum sum scapulas perdidi.
DA. venere in mentem mi istaec: «namque inscitiast
advorsu' stimulum calces.» GE. coepi is omnia
facere, obsequi quae vellent. DA. scisti uti foro.
GE. noster mali nil quicquam primo; hic Phaedria
continuo quandam nactus est puellulam
citharistriam, hanc ardere coepit perdite.
ea serviebat lenoni inpurissimo,
neque quod daretur quicquam; id curarant patres.
restabat aliud nil nisi oculos pascere,
sectari, in ludum ducere et redducere.
nos otiosi operam dabamus Phaedriae.
in quo haec discebat ludo, exadvorsum ilico
tonstrina erat quaedam: hic solebamus fere
plerumque eam opperiri dum inde iret domum.
interea dum sedemus illi, intervenit
adulescens quidam lacrumans. nos mirarier:
rogamu' quid sit. «numquam aeque» inquit «ac modo
paupertas mihi onu' visumst et miserum et grave.
modo quandam vidi virginem hic viciniae
miseram suam matrem lamentari mortuam.
ea sita erat exadvorsum neque illi benivolus
neque notu' neque vicinus extra unam aniculam
quisquam aderat qui adiutaret funu': miseritumst.
virgo ipsa facie egregia.» quid verbis opust?
commorat omnis nos. ibi continuo Antipho
«voltisne eamu' visere?» alius «censeo:
eamu': duc nos sodes.» imus venimus
videmu'. virgo pulchra, et quo mage diceres,
nil aderat adiumenti ad pulchritudinem:
capillu' passu', nudu' pes, ipsa horrida,
lacrumae, vestitu' turpis: ut, ni vis boni
in ipsa inesset forma, haec formam exstinguerent.
ill' qui illam amabat fidicinam tantummodo
«satis» inquit «scitast»; noster vero . . DA. iam scio:
amare coepit. GE. scin quam? quo evadat vide.
postridie ad anum recta pergit: obsecrat
ut sibi eiu' faciat copiam. illa enim se negat
neque eum aequom facere ait: illam civem esse Atticam,
bonam bonis prognatam: si uxorem velit,
lege id licere facere: sin aliter, negat.
noster quid ageret nescire: et illam ducere
cupiebat et metuebat absentem patrem.
DA. non, si redisset, <ei> pater veniam daret?
GE. ille indotatam virginem atque ignobilem
daret illi? numquam faceret. DA. quid fit denique?
GE. quid fiat? est parasitu' quidam Phormio,
homo confidens: qui illum di omnes perduint!
DA. quid is fecit? GE. hoc consilium quod dicam dedit:
«lex est ut orbae, qui sint genere proxumi,
is nubant, et illos ducere eadem haec lex iubet.
ego te cognatum dicam et tibi scribam dicam;
paternum amicum me adsimulabo virginis:
ad iudices veniemu': qui fuerit pater,
quae mater, qui cognata tibi sit, omnia haec
confingam, quod erit mihi bonum atque commodum;
quom tu horum nil refelles vincam scilicet:
pater aderit: mihi paratae lites: quid mea?
illa quidem nostra erit.» DA. iocularem audaciam!
GE. persuasit homini: factumst: ventumst: vincimur:
duxit. DA. quid narras? GE. hoc quod audis. DA. o Geta,
quid te futurumst? GE. nescio hercle; unum hoc scio,
quod fors feret feremus aequo animo. DA. placet:
em istuc virist officium. GE. in me omni' spes mihist.
DA. laudo. GE. ad precatorem adeam credo qui mihi
sic oret: «nunc amitte quaeso hunc; ceterum
posthac si quicquam, nil precor.» tantummodo
non addit: «ubi ego hinc abiero, vel occidito.»
DA. quid paedagogus ille qui citharistriam,
quid rei gerit? GE. sic, tenuiter. DA. non multum habet
quod det fortasse? GE. immo nil nisi spem meram.
DA. pater eius rediit an non? GE. nondum. DA. quid? senem
quoad exspectati' vostrum? GE. non certum scio,
sed epistulam ab eo adlatam esse audivi modo
et ad portitores esse delatam: hanc petam.
DA. numquid, Geta, aliud me vis? GE. ut bene sit tibi.
puer, heus. nemon hoc prodit? cape, da hoc Dorcio.