Scaena X. Nausistrata-Chremes-Demipho-Phormio

NA. Qui nominat me? hem quid istuc turbaest, obsecro,
mi vir? PH. ehem quid nunc obstipuisti? NA. quis hic homost?
non mihi respondes? PH. hicine ut tibi respondeat,
qui hercle ubi sit nescit? CH. cave isti quicquam creduas.
PH. abi, tange: si non totu' friget, me enica.
CH. nil est. NA. quid ergo? quid istic narrat? PH. iam scies:
ausculta. CH. pergin credere? NA. quid ego obsecro
huic credam, qui nil dixit? PH. delirat miser
timore. NA. non pol temerest quod tu tam times.
CH. egon timeo? PH. recte sane: quando nil times.
et hoc nil est quod ego dico, tu narra. DE. scelus,
tibi narret? PH. ohe tu, factumst abs te sedulo
pro fratre. NA. mi vir, non mihi narras. CH. at . . NA. quid «at»?
CH. non opus est dicto. PH. tibi quidem; at scito huic opust.
in Lemno DE. hem quid ais? CH. non taces? PH. clam te CH. ei mihi!
PH. uxorem duxit. NA. mi homo, di melius duint!
PH. sic factumst. NA. perii misera! PH. et inde filiam
suscepit iam unam, dum tu dormis. CH. quid agimus?
NA. pro di inmortales, facinu' miserandum et malum!
PH. hoc actumst. NA. an quicquam hodiest factum indignius?
qui mi, ubi ad uxores ventumst, tum fiunt senes!
Demipho, te appello: nam cum hoc ipso distaedet loqui:
haecin erant itiones crebrae et mansiones diutinae
Lemni? haecin erat ea quae nostros minuit fructus vilitas?
DE. ego, Nausistrata, esse in hac re culpam meritum non nego;
sed ea qui sit ignoscenda. PH. verba fiunt mortuo.
DE. nam neque neglegentia tua neque odio id fecit tuo.
vinolentu' fere abhinc annos quindecim mulierculam
eam compressit unde haec natast; neque postilla umquam attigit.
ea mortem obiit, e medio abiit qui fuit in re hac scrupulus.
quam ob rem te oro, ut alia facta tua sunt, aequo animo hoc feras.
NA. quid ego aequo animo? cupio misera in hac re iam defungier;
sed quid sperem? aetate porro minu' peccaturum putem?
iam tum erat senex, senectus si verecundos facit.
an mea forma atque aetas nunc magis expetendast, Demipho?
quid mi hic adfers quam ob rem exspectem aut sperem porro non fore?
PH. exsequias Chremeti quibus est commodum ire, em tempus est.
sic dabo: age nunc, Phormionem qui volet lacessito:
«faxo tali sum mactatum atque hic est infortunio.»
redeat sane in gratiam iam: supplici satis est mihi.
habet haec ei quod, dum vivat, usque ad aurem ogganniat.
NA. at meo merito credo. quid ego nunc commemorem, Demipho,
singulatim qualis ego in hunc fuerim? DE. novi aeque omnia
tecum. NA. meriton hoc meo videtur factum? DE. minime gentium.
verum iam, quando accusando fieri infectum non potest,
ignosce: orat confitetur purgat: quid vis amplius?
PH. enimvero priu' quam haec dat veniam, mihi prospiciam et Phaedriae.
heus Nausistrata, priu' quam huic respondes temere, audi. NA. quid est?
PH. ego minas triginta per fallaciam ab illoc abstuli:
eas dedi tuo gnato: is pro sua amica lenoni dedit.
CH. hem quid ais? NA. adeo hoc indignum tibi videtur, filius
homo adulescens si habet unam amicam, tu uxores duas?
nil pudere! quo ore illum obiurgabi'? responde mihi.
DE. faciet ut voles. NA. immo ut meam iam scias sententiam,
neque ego ignosco neque promitto quicquam neque respondeo
priu' quam gnatum videro: eius iudicio permitto omnia:
quod is iubebit faciam. PH. mulier sapiens es, Nausistrata.
NA. sati' tibin est? PH. immo vero pulchre discedo et probe
et praeter spem. NA. tu tuom nomen dic quid est. PH. mihin? Phormio: vostrae familiae hercle amicus et tuo summu' Phaedriae.
NA. Phormio, at ego ecastor posthac tibi quod potero, quae voles
faciamque et dicam. PH. benigne dici'. NA. pol meritumst tuom.
PH. vin primum hodie facere quod ego gaudeam, Nausistrata,
et quod tuo viro oculi doleant? NA. cupio. PH. me ad cenam voca.
NA. pol vero voco. DE. eamus intro hinc. NA. fiat. sed ubist Phaedria
iudex noster? PH. iam hic faxo aderit. CANTOR. vos valete et plaudite!