Scaena IV. Demipho-Geta-Hegio-Cratinus-Crito

DE. Quanta me cura et sollicitudine adficit
gnatus, qui me et se hisce inpedivit nuptiis!
neque mi in conspectum prodit, ut saltem sciam
quid de hac re dicat quidve sit sententiae.
abi, vise redieritne iam an nondum domum.
GE. eo.-- DE. videti' quo in loco res haec siet:
quid ago? dic, Hegio. HE. ego? Cratinum censeo,
si tibi videtur. DE. dic, Cratine. CRA. mene vis?
DE. te. CRA. ego quae in rem tuam sint ea velim facias. mihi
sic hoc videtur: quod te absente hic filius
egit, restitui in integrum aequomst et bonum,
et id impetrabi'. dixi. DE. dic nunc, Hegio.
HE. ego sedulo hunc dixisse credo; verum itast,
quot homines tot sententiae: suo' quoique mos.
mihi non videtur quod sit factum legibus
rescindi posse; et turpe inceptust. DE. dic, Crito.
CRI. ego amplius deliberandum censeo:
res magnast. CRA. numquid nos vis? DE. fecistis probe:
incertior sum multo quam dudum.-- GE. negant
redisse. DE. frater est exspectandus mihi:
is quod mihi dederit de hac re consilium, id sequar.
percontatum ibo ad portum, quoad se recipiat.--
GE. at ego Antiphonem quaeram, ut quae acta hic sint sciat.
sed eccum ipsum video in tempore huc se recipere.