|
1. Namque cum
arietis signum iniit et partem octavam pervagatur, perficit aequinoctium
vernum. Cum progreditur ad caudam tauri sidusque vergiliarum, e quibus eminet
dimidia pars prior tauri, in maius spatium mundi quam dimidium procurrit
procedens ad septentrionalem partem. E tauro cum ingreditur in geminos exorientibus vergiliis, magis crescit
supra terram et auget spatia dierum. Deinde <e> geminis cum iniit ad
cancrum, qui brevissimum tenet caeli spatium, cum pervenit in partem octavam,
perficit solstitiale tempus, et peragens pervenit ad caput et pectus leonis,
quod eae partes cancero sunt attributae.
2. E pectore autem leonis et finibus cancri
solis exitus pecurrens reliquas partes leonis inminuit diei magnitudinem et
circinationis reditque in geminorum aequalem cursum. Tunc vero a leone
transiens in virginem progrediensque ad sinum vestis eius contrahit
circinationem et aequat ad eam, quam taurus habet, cursus rationem. E virgine
autem progrediens per sinum, qui sinus librae partes habet primas, in librae
parte VIII perficit aequinoctium autumnale; qui cursus aequat eam
circinationem, quae fuerat in arietis signo.
3. Scorpionem autem cum sol ingressus fuerit
occidentibus vergiliis, minuit progrediens meridianas partes longitudines
dierum. E scorpione cum percurrendo init in sagittarium ad <femorem>
eius, contractiorem diurnum pervolat cursum. Cum autem incipit a
<femoribus> sagittarii, quae pars est attributa capricorno, ad partem
octavam, brevissimum caeli percurrit spatium. Ex eo a brevitate diurna bruma ac
dies brumales appellantur. E capricorno autem transiens in aquarium adauget et
aequat sagittarii longitudine diei spatium. Ab aquario cum ingressus est in
pisces favonio flante, scorpionis comparat aequalem cursum. Ita sol ea signa
circum pervagando certis temporibus auget aut minuit dierum et horarum spatia. Nunc de ceteris sideribus, quae sunt dextra
ac sinistra zonam signorum meridiana septentrionalique parte mundi stellis
disposita figurataque, dicam.
|