Cap. Par.

 1  2, 1 |         ubi, quae metuebantur, satis tuta animadvertit, imperium
 2  5, 3 |                          Quare satis compertum est neque aevum
 3  8, 8 |            Quis rebus quamquam satis constet praestare mores,
 4  9, 6 |         adversum pecuniam, cum satis constet aerarii inopia ac
 5 13, 6 |             Quod equidem munus satis utile in pestem orbis Romani
 6 14, 6 | tabulas pictas; postremo omnia satis anxie prospicere, quae luxus
 7 16, 9 |              quippe cum Lucium satis constet Altini, Venetiae
 8 18, 2 |   exhausto iam perditoque orbe satis videtur nihil, impulsore
 9 19, 3 |                        Hincque satis compertum cohibendae cupidini
10 20, 34|      absurda sunt, cum constet satis praefecturam praetorio gessisse
11 32, 2 |            Qui quamquam genere satis claro, tamen, uti mos etiam
12 33, 9 |       neque etiam tum militiae satis clarus, regnum capit. ~10.
13 33, 31|     effossos oculos pependisse satis constat, cum irruens vulgus
14 39, 26|       militiae miseriis imbuti satis optimi reipublicae fuere. ~
15 40, 9 |      consumptus est, cum agrum satis reipublicae commodantem
16 42, 4 |                       Quae res satis edocuit non modo domi, verum
17 42, 23|        victor; cultu genitoris satis pius suique nimis custos;