Cap. Par.

 1  5, 11|                 Quod his proditum magis, dum quasi quodam progressu
 2  5, 13|           parricidio trivisset ac magis magisque in optimos saeviretur,
 3  9, 9 |    intactis cultoribus prudentiam magis quam avaritiam probavere;
 4 11, 7 |                           Is ergo magis magisque saevitia nimias
 5 12, 4 |           quantus consilio esset, magis magisque patefecit.~
 6 13, 9 |           agam; sin aliter, in me magis": quod moderatorem omnium
 7 20, 5 |          omnibus ac mihi fidendum magis, qui rure ortus tenui atque
 8 20, 10|         parsimoniam similem ipsum magis ascivisse plures putent:
 9 20, 21| patiebatur, in suos animadvertens magis, quod vitio ducum aut etiam
10 20, 24|           tum potentibus, et illi magis, cui non privati neque singuli
11 23, 3 |         cum augerentur in dies ac magis magisque Alexandri, quem
12 24, 9 |           atque inter se armantur magis, Romanum statum quasi abrupto
13 37, 4 |                      Hinc denique magis irritati paulo cis sextum
14 39, 8 |        voluisse atrocitatem rerum magis quam nominum officere. ~
15 39, 12|           ne huiuscemodi ingenium magis magisque victoria insolesceret,
16 41, 21|      quamvis parva vitia, elucent magis eoque notantur facile; quin
17 42, 25|         ita apparitorum plerisque magis atrox nihil.~