Lib. Tit. Par.

 1      I,  4,1 |     nascatur, patre servo, ingenuus nihilo minus nascitur: quemadmodum
 2      I, 12,6 |        dederis praegnante nuru tua, nihilo minus quod ex ea nascitur,
 3     II,  8,1 |     debitori doli mali exeptio, sed nihilo minus damnabitur, quia temere
 4     II, 11,1 |  sollemnitatem observaverint, recte nihilo minus testantur, videlicet
 5     II, 12,1 |           parentes eis permiserint, nihilo magis iure testari possint:
 6     II, 12,1 |         surdus esse coeperit, ratum nihilo minus eius remanet testamentum.
 7     II, 17,4 | deminutionem irrita fiunt, possumus nihilo minus rupta dicere. sed
 8     II, 18,1 |        tutori relictum a patre suo, nihilo minus possit nomine suo
 9     II, 20,5 |            adimendi animo vendidit, nihilo minus deberi, idque divi
10     II, 20,6 |     Papinianus scripsit, utile esse nihilo minus legatum, quia semel
11     II, 20,12|              si de persona constat, nihilo minus valet legatum. idem
12     II, 22,2 |             sit, sed necesse est ut nihilo minus quarta pars legatis
13     II, 23,4 |             is quidem qui restituit nihilo minus heres permanet: is
14    III,  1,7 |             parentis bona pertinet, nihilo magis liberorum gradum nanciscuntur:
15    III,  2,8 |         antequam adeat, decesserit, nihilo magis legitimo iure sequentes
16    III,  2,9 |           Ad legitimam successionem nihilo minus vocatur etiam parens
17    III, 14,2 |         latronum hostiumve incursu, nihilo minus obligatus permanet.
18    III, 23,2 |          pretiam definire, tunc pro nihilo esse venditionem, quasi
19    III, 26,4 |   reservetur eandem rem explicandi, nihilo minus mandati actio locum
20     IV,  1,6 |        debitor eam rem subripuerit, nihilo minus creditori competat
21     IV,  6,2 |          sane uno casu qui possidet nihilo minus actoris partes obtinet,
22     IV,  6,18|     vilissimum sit quod quis petat, nihilo minus plus petere intellegitur,
23     IV,  6,18|     periculo agit: in reliquum enim nihilo minus iudex adversarium
24     IV, 13,1 |       creditore, ne a se peteretur, nihilo minus obligatus manet, quia
25     IV, 13,1 |     iuravent, eam rem suam esse, et nihilo minus eandem rem petitor
26     IV, 13,1 |            in rem sive in personam, nihilo minus ob id actio durat
27     IV, 14,1 |         convenit enim ita, etiamque nihilo minus hoc verum manet, licet
28     IV, 17,3 |      usucapta sit res a possessore, nihilo minus condemnabitur. praeterea