Lib. Tit. Par.
1 II, 8,1 | posse. ideoque si mutuam pecuniam alicui sine tutoris auctoritate
2 II, 8,1 | contrahit obligationem, quia pecuniam non facit accipientis, ideoque
3 II, 8,1 | solutio facta fuerit et pecuniam salvam habeat pupillus aut
4 II, 20,9 | exegerit vivus testator pecuniam: nam hoc casu legatum extinguitur.
5 II, 23,7 | veluti fundum, hominem, pecuniam, alicui restituat: cum alioquin
6 II, 24,1 | hominem, vestem, argentum, pecuniam numeratam, et vel ipsum
7 III, 15,4 | quo promissor utatur ad pecuniam Carthagine dandam. et ideo
8 III, 25,2 | non dubitatur, ut alter pecuniam conferat, alter non conferat
9 III, 26,1 | veluti si mandet tibi ut pecuniam sub usuris crederes ei qui
10 III, 26,1 | consilium. itaque si otiosam pecuniam domi te habentem hortatus
11 III, 26,1 | mandavit tibi, ut Titio pecuniam fenerares: sed obtinuit
12 III, 26,2 | debes neque in ampliorem pecuniam fideiubere; alioquin non
13 III, 27,6 | nam qui solvendi animo pecuniam dat, in hoc dare videtur,
14 III, 29,2 | EARUM RERUM RES ERIT, TANTAM PECUNIAM DARI STIPULATUS EST AULUS
15 IV, 6,7 | plenius habebat, hoc in pecuniam constitutam transfusum est,
16 IV, 6,7 | adversario iuraverit, deberi sibi pecuniam quam peteret, neque ei solvatur,
17 IV, 6,11| videntur: veluti quibus mutuam pecuniam vel in stipulatum deductam
18 IV, 6,11| etenim et ipsam rem vel pecuniam quae relicta est dare compelluntur,
19 IV, 6,18| promissoris est electio, utrum pecuniam an hominem solvere malit:
20 IV, 6,18| solvere malit: qui igitur pecuniam tantum vel hominem tantum
21 IV, 7,5 | servus, veluti si mutuatus pecuniam creditoribus eius solverit,
22 IV, 13,1 | quis quasi credendi causa pecuniam stipulatus fuerit neque
23 IV, 13,1 | neque numeravit. narn eam pecuniam a te petere posse eum certum
24 IV, 14,1 | cum debitore suo, ne ab eo pecuniam petat, deinde postea in
25 IV, 14,1 | si non convenerit, ne eam pecuniam creditor petat, nocet ei
26 IV, 18,6 | peculatus eos punit qui pecuniam vel rem publicam vel sacram
|