Lib. Tit. Par.

 1      I,  8,2 |        iubetur quam qui servum alienum occiderit. sed et maior
 2      I, 11,1 |      non habeat. Et tam filium alienum quis in locum nepotis potest
 3     II,  1,5 |      religiosum non facere. in alienum locum, concedente domino,
 4     II,  1,7 |        in alieno: plane qui in alienum fundum ingreditur venandi
 5     II,  1,12|        cavetur, ne quis tignum alienum aedibus suis iniunctum eximere
 6     II,  1,12|     aedificasset: nam scienti, alienum esse solum, potest culpa
 7     II,  1,12|      eo solo quod intellegeret alienum esse. Si Titius alienam
 8     II,  1,12|       tutus esse potest is qui alienum fundum sua impensa bona
 9     II,  1,13|     potest. ei vero qui sciens alienum fundum possederit non idem
10     II,  3,1 |      aquae ducendae per fundum alienum. Praediorum urbanorum sunt
11     II,  6,2 |  possidet, quia intellegit, se alienum fundum occupasse, tamen,
12     II,  6,4 |      licet ipse sciat praedium alienum: quodsi ille initium iustum
13     II,  9,1 |       deinde quia scit, servum alienum esse. non solum autem proprietas
14     II, 15,1 | substitutum admitti. Si servum alienum quis patremfamilias arbitratus,
15     II, 19,4 |  aditam hereditatem grande aes alienum, quod aditae hereditatis
16     II, 22,2 |    ponitur, ante deducitur aes alienum, item funeris impensa et
17     IV,  3,1 |        est ut, si quis hominem alienum alienamve quadrupedem, quae
18     IV,  3,5 |      responsum est, si quis in alienum vinum aut oleum id immiserit
19     IV,  3,6 |         veluti si quis hominem alienum aut pecus ita incluserit
20     IV,  3,6 |       actio datur. sed si quis alienum servum de ponte aut ripa
21     IV,  3,6 |     quis, misericordia ductus, alienum servum compeditum solverit,
22     IV,  4,3 |       respicit: veluti si quis alienum servum verberaverit, et
23     IV,  7,3 |       liberum quis hominem aut alienum servum navi aut tabernae