Lib. Tit. Par.

 1      I,  2,2|       ipsius civitatis: quod vero naturalis ratio inter omnes homines
 2      I,  3,1|        qua etiam liberi vocantur, naturalis facultas eius quod cuique
 3      I, 10,1|        fieri debere et civilis et naturalis ratio suadet in tantum ut
 4      I, 10,5| potestatem. qualis est is qui dum naturalis fuerat postea curiae datus
 5      I, 11,1| adoptionem datur, iura potestatis naturalis patris minime dissolvuntur
 6      I, 11,1|       tributa sunt. si vero pater naturalis non extraneo, sed avo fílii
 7      I, 11,1|       materno, vel, si ipse pater naturalis fuerit emancipatus, etiam
 8      I, 12,6|      quidem ius potestatis patris naturalis, transit autem in huiusmodi
 9    III,  1,7|           non admittuntur ad bona naturalis patris quasi liberi, si
10    III,  1,7|       perinde admittuntur ad bona naturalis patris, ac si emancipati
11    III,  1,7|       incipiunt. post mortem vero naturalis patris emancipati ab adoptivo
12    III,  1,7|         loco fiunt, et quantum ad naturalis parentis bona pertinet,
13    III,  1,7|     patris adoptivi, ad quos bona naturalis patris pertinerent, utrum
14    III,  1,8|        fuerunt per hoc tempus quo naturalis parens moreretur, repellit.
15    III,  1,8|           sunt, quive post mortem naturalis parentis ab adoptivo patre
16    III,  1,9|        definivimus, quando parens naturalis filium suum adoptandum alii
17    III,  1,9|        servari atque si in patris naturalis potestate permansisset nec
18    III,  1,9|       exceptus est is quem parens naturalis adoptandum susceperit: utroque
19    III,  5,1|          praetor vocat. Qua parte naturalis cognatio spectatur. nam
20    III, 20,1|        interest, utrum civilis an naturalis sit obligatio cui adiciatur
21     IV,  3,5|        aut oleum id immiserit quo naturalis bonitas vini vel olei corrumperetur,
22     IV, 15,5|      institui, quia et civilis et naturalis ratio facit ut alius possideat,