Lib. Tit. Par.
1 0, proem,3| perfecto, posse etiam nostram rem publicam in partibus eius
2 I, 20,1 | cautione a tutoribus exigenda rem salvam pupillis fore, neque
3 I, 21,1 | sit, quia ipse tutor in rem suam auctor esse non potest,
4 II, 1,7 | fera natura est. nec ad rem pertinet, quod ex consuetudine
5 II, 1,12 | frumentum retineatur, in rem quidem actio pro modo frumenti
6 II, 1,15 | voluntatem domini, volentis rem suam in alium transferre,
7 II, 1,15 | fuerit, dicendum est, statim rem emptoris fieri. Nihil autem
8 II, 1,15 | ipse dominus tradat alicui rem, an voluntate eius alius.
9 II, 1,15 | fuerit isque ex his negotiis rem vendiderit et tradiderit,
10 II, 1,15 | voluntas sufficit domini ad rem transferendam, veluti si
11 II, 1,15 | transferendam, veluti si rem, quam tibi aliquis commodavit
12 II, 1,15 | verius esse videtur et si rem pro derelicto a domino habitam
13 II, 2,1 | modo contractae. nec ad rem pertinet quod in hereditate
14 II, 6,1 | crediderit eum dominum esse, rem emerit vel ex donatione
15 II, 6,1 | causa acceperit, is eam rem, si mobilis erat, anno ubique,
16 II, 6,2 | etiamsi maxime quis bona fide rem possederit, non tamen illi
17 II, 6,2 | quis liberum hominem vel rem sacram vel religiosam vel
18 II, 6,2 | competat. nam qui alienam rem vendidit vel ex alia causa
19 II, 6,2 | se habet. nam si heres, rem defuncto commodatam aut
20 II, 6,2 | ut quis sine vitio furti rem alienam ad aliquem transferat
21 II, 6,2 | fide emptorem sibi traditam rem ex his bonis usucapere posse:
22 II, 6,2 | Novissime sciendum est, rem talem esse debere, ut in
23 II, 6,5 | cavetur, eum qui a fisco rem alienam emit, si post venditionem
24 II, 8,1 | pupillum neque pupillam ullam rem sine tutoris auctoritate
25 II, 12,1 | quia mente carent. nec ad rem pertinet, si impubes postea
26 II, 20,2 | personales, sed etiam per in rem et per hypothecariam: cuius
27 II, 20,3 | quod autem diximus, alienam rem posse legari, ita intellegendum
28 II, 20,3 | defunctus sciebat alienam rem esse, non et si ignorabat;
29 II, 20,3 | oportere, scisse alienam rem legare defunctum, non heredem
30 II, 20,3 | illi qui agit. Sed et si rem obligatam creditori aliquis
31 II, 20,3 | heres, si sciebat defunctus rem obligatam esse: et ita divi
32 II, 20,3 | eundem hominem et in eandem rem concurrere non posse. hac
33 II, 20,3 | debeatur, interest utrum rem an aestimationem ex testamento
34 II, 20,3 | testamento consecutus est: nam si rem, agere non potest, quia
35 II, 20,5 | aestimationem praestari. Sed si rem legatarii quis ei legaverit,
36 II, 20,5 | aestimatio eius. Si quis rem suam quasi alienam legaverit,
37 II, 20,5 | defuncti potest habere. Si rem suam legaverit testator
38 II, 20,11 | DUXERIT, EI HERES MEUS ILLAM REM DATO. incertis autem personis
39 II, 23,7 | totam partemve eius aut rem aliquam, veluti fundum,
40 II, 23,7 | adimplere fidem recusat, negando rem ita esse subsecutam, si
41 III, 14,2 | diligentior poterit eam rem custodire: sed propter maiorem
42 III, 14,3 | parum diligenter custoditam rem furto amisit, quia, qui
43 III, 14,3 | quia, qui neglegenti amico rem custodiendam tradidit, suae
44 III, 14,4 | placuit sufficere, quod ad eam rem custodiendam exactam diligentiam
45 III, 14,4 | et aliquo fortuito casu rem amiserit, securum esse nec
46 III, 18,1 | sunt stipulationes veluti rem salvam fore pupilli: nam
47 III, 18,1 | pupilli: nam et praetor iubet rem salvam fore pupillo caveri,
48 III, 19,1 | sive soli sit. At si quis rem quae in rerum natura non
49 III, 19,1 | stipulatio. Idem iuris est, si rem sacram aut religiosam, quam
50 III, 19,1 | servum esse credebat, vel rem cuius commercium non habuit,
51 III, 19,1 | commercium non habuit, vel rem suam, dari quis stipuletur.
52 III, 19,13 | contutori suo et stipulatus est, rem pupilli salvam fore, quoniam
53 III, 19,14 | Item nemo rem suam futuram in eum casum
54 III, 23,2 | convenerit, ut, quanti Titius rem aestimaverit, tanti sit
55 III, 23,4 | venditionem. alioquin non posse rem expediri, permutatis rebus,
56 III, 23,5 | cui necesse est, licet rem non fuerit nactus, pretium
57 III, 23,5 | emptori, quia sane, qui rem nondum emptori tradidit
58 III, 24,2 | et conductione, si forte rem aliquam tibi utendam sive
59 III, 24,5 | praestiterit et aliquo casu rem amiserit, de restituenda
60 III, 26,1 | usuris crederes ei qui in rem ipsius mutuaretur, aut si,
61 III, 26,1 | hortatus fuerit aliquis, ut rem aliquam emeres vel eum crederes,
62 III, 26,4 | ipsum aut per alium eandem rem mandator exsequatur. nam
63 III, 26,4 | mandatori reservetur eandem rem explicandi, nihilo minus
64 III, 27,3 | vel impenderit aliquid in rem pupilli vel pro eo fuerit
65 III, 27,3 | eo fuerit obligatus aut rem suam creditori eius obligaverit.~
66 III, 27,4 | quod socius eius in eam rem necessarias impensas fecerit:
67 IV, 1,3 | extendendum est, quamdiu eam rem fur tenens visus vel deprehensus
68 IV, 1,3 | quo perferre ac deponere rem destinasset, sed si pertulit
69 IV, 1,3 | adversus eum qui furtivam rem apud se quaesitam et inventam
70 IV, 1,3 | quod omnes qui scientes rem furtivam susceperint et
71 IV, 1,4 | quis intercipiendi causa rem alienam amovet, sed general
72 IV, 1,4 | general iter cum quis alienam rem invito domino contrectat.
73 IV, 1,4 | ea re utatur, sive is qui rem utendam accepit in alium
74 IV, 1,4 | aliquis, invito domino se rem commodatam sibi contrectare,
75 IV, 1,4 | committit, veluti si debitor rem quam creditori pignoris
76 IV, 1,5 | obstitit tibi, ut alius rem tuam surriperet, vel oves
77 IV, 1,5 | dominorum potestate sunt si rem eis subripiant, furtum quidem
78 IV, 1,6 | competit cuius interest rem salvam esse, licet dominus
79 IV, 1,6 | competit quam si eius intersit rem non perire. Unde constat,
80 IV, 1,6 | quamvis ipse debitor eam rem subripuerit, nihilo minus
81 IV, 1,6 | domini nihil interest eam rem non perisse, cum iudicio
82 IV, 1,6 | fullone aut sarcinatore rem suam persequi potest. sed
83 IV, 1,6 | hoc casu ipsius interest rem salvam esse. idem est et
84 IV, 1,6 | actionem adversus eum qui rem commodatam accepit movere
85 IV, 1,6 | sive furti adversus eum qui rem subripuit, et alterutra
86 IV, 1,6 | furem elegerit, illum qui rem utendam accepit penitus
87 IV, 1,6 | veniat adversus eum qui rem utendam accepit, ipsi quidem
88 IV, 1,6 | tamen si dominus, sciens rem esse subreptam, adversus
89 IV, 1,6 | autem nescius et dubitans rem non esse apud eum commodati
90 IV, 1,6 | constitutus movit adversus eum qui rem utendam accepit commodati
91 IV, 1,6 | instituit commodati ignarus rem esse subreptam, postea autem,
92 IV, 1,6 | omnimodo liberari eum qui rem commodatam accepit, quemcumque
93 IV, 1,6 | solidum solvendo sit is qui rem commodatam accepit. Sed
94 IV, 1,6 | nec ob id eius interest, rem salvam esse, furti agere
95 IV, 1,6 | quaesitum esse, an impubes rem alienam amovendo furtum
96 IV, 2,1 | quis enim magis alienam rem invito domino contrectat
97 IV, 2,1 | utilis est, etiamsi quis unam rem, licet minimam, rapuerit.
98 IV, 2,1 | aliquo errore inductus, suam rem esse, et imprudens iuris
99 IV, 2,1 | rapuit quasi domino liceat rem suam etiam per vim auferre
100 IV, 2,1 | nemini liceat vi rapere rem mobilem vel se moventem,
101 IV, 2,1 | moventem, licet suam eandem rem existimet: sed si quis contra
102 IV, 2,1 | actione non utique spectatur, rem in bonis actoris esse: nam
103 IV, 4,4 | introduxit. quae competit ob eam rem, quod se pulsatum quis verberatumve,
104 IV, 5,2 | dicetur, quantum ob eam rem aequum iudici videtur, actio
105 IV, 6,2 | genera deducitur: aut enim in rem sunt aut in personam. namque
106 IV, 6,2 | casu proditae actiones in rem sunt. veluti si rem corporalem
107 IV, 6,2 | actiones in rem sunt. veluti si rem corporalem possideat quis,
108 IV, 6,2 | Titius suam esse intendat, in rem actio est. Aeque si agat,
109 IV, 6,2 | vicini aquam ducendi, in rem actio est. eiusdem generis
110 IV, 6,2 | istae quoque actiones in rem sunt, sed negativae. quod
111 IV, 6,2 | actio prodita per quam neget rem alterius esse. sane uno
112 IV, 6,3 | comparatas habet tam in rem quam in personam, quas et
113 IV, 6,3 | plerumque ita permittit in rem agere, ut vel actor diceret,
114 IV, 6,3 | nullam habet directam in rem actionem ad eam rem persequendam:
115 IV, 6,3 | directam in rem actionem ad eam rem persequendam: quippe ita
116 IV, 6,3 | possessionem amisit eam rem se usucepisse, et ita vindicat
117 IV, 6,4 | hostium potestate esset, rem eius qui in civitate esset
118 IV, 6,4 | cepisse et ob id suam esse rem. quod genus actionis et
119 IV, 6,5 | quis in fraudem creditorum rem suam alicui tradiderit,
120 IV, 6,5 | rescissa traditione, eam rem petere, id est dicere eam
121 IV, 6,5 | petere, id est dicere eam rem traditam non esse et ob
122 IV, 6,9 | Praeiudiciales actiones in rem esse videntur, quales sunt,
123 IV, 6,10 | certum est, non posse actorem rem suam ita ab aliquo petere
124 IV, 6,10 | adversus eos etiam haec in rem actio, per quam rem suam
125 IV, 6,10 | haec in rem actio, per quam rem suam quis esse petit. Appellamus
126 IV, 6,10 | petit. Appellamus autem in rem quidem actiones vindicationes:
127 IV, 6,11 | comparatae sunt omnes in rem actiones. earum vero actionum
128 IV, 6,11 | poena agitur: nam ipsam rem propria actione persequitur
129 IV, 6,11 | petens, sive fur ipse eam rem possideat, sive alius quilibet:
130 IV, 6,11 | vocarentur: tunc etenim et ipsam rem vel pecuniam quae relicta
131 IV, 6,12 | optinere videntur tam in rem quam in personam. qualis
132 IV, 6,12 | iudiciis permittitur iudici rem alicui ex litigatoribus
133 IV, 6,13 | qui iudicis iussu ipsam rem actori restituat, absolvatur.
134 IV, 6,14 | ipso iure minuant, sive in rem sive personales sive alias
135 IV, 6,15 | actori satisfaciat, veluti rem restituat vel exhibeat vel
136 IV, 6,15 | sed istae actiones tam in rem quam in personam inveniuntur.
137 IV, 6,15 | personam inveniuntur. in rem veluti Publiciana, Serviana
138 IV, 6,17 | pertinet, causa cadebat, id est rem admittebat, nec facile in
139 IV, 6,18 | lex Zenoniana et nostra rem coartavit, et si quidem
140 IV, 7,5 | peculio, deque eo quod in rem domini versum erit, ut,
141 IV, 7,5 | erit, tamen sive quid in rem eius versum fuerit, id totum
142 IV, 7,5 | debeat, sive quid non sit in rem eius versum, id eatenus
143 IV, 7,5 | quatenus peculium patitur. In rem autem domini versum intellegitur,
144 IV, 7,5 | quidquid necessario in rem eius impenderit servus,
145 IV, 7,5 | fundum aut quamlibet aliam rem necessariam mercatus erit.
146 IV, 7,5 | si toti decem aurei in rem tuam versi fuerint, totos
147 IV, 7,5 | peculio deque eo quod in rem domini versum sit, agitur,
148 IV, 7,5 | ante dispicere solet, an in rem domini versum sit, nec aliter
149 IV, 7,5 | transit quam si aut nihil in rem domini versum intellegatur
150 IV, 7,6 | peculio deque eo quod in rem domini versum est agere
151 IV, 7,6 | difficultatem perducat probandi, in rem domini versum esse, vel
152 IV, 7,6 | competit aeque de peculio et in rem verso agere potest: sed
153 IV, 7,6 | agere, modo de peculio et in rem verso. tributoria ideo expedit
154 IV, 7,6 | certe qui potest probare in rem domini versum esse, de in
155 IV, 7,6 | domini versum esse, de in rem verso agere debet.~7.
156 IV, 7,8 | contractum fuerit quodque in rem eius versum fuerit, directo
157 IV, 10,1 | impedimento sunt quo minus rem suam ipsi exsequi possint.
158 IV, 10,1 | cuicumque enim permiseris rem tuam agere aut defendere
159 IV, 11,2 | Olim enim si in rem agebatur, satisdare possessor
160 IV, 11,2 | compellebatur, ut, si victus nec rem ipsam restitueret nec litis
161 IV, 11,2 | iudicatum. multo magis is qui in rem actione conveniebatur, satisdare
162 IV, 11,2 | accipiebat. ipse autem qui in rem agebat, si suo nomine petebat,
163 IV, 11,2 | cogebatur. procurator vero si in rem agebat, satisdare iubebatur
164 IV, 11,2 | satisdare iubebatur ratam rem dominum habiturum: periculum
165 IV, 11,2 | remittebatur. Haec ita erant si in rem agebatur. sin vero in personam,
166 IV, 11,2 | diximus in actione qua in rem agitur. ab eius vero parte
167 IV, 11,3 | observantur. sive enim quis in rem actione convenitur sive
168 IV, 11,3 | personam confirmaverit, ratam rem dominum habiturum satisdationem
169 IV, 11,3 | differentia inter actiones in rem vel personales introducenda,
170 IV, 12,1 | sacrae constitutiones tam in rem quam personalibus actionibus
171 IV, 12,3 | admoneamus quod si ante rem iudicatam is cum quo actum
172 IV, 13,1 | quoque actionibus quibus in rem agitur aeque necessariae
173 IV, 13,1 | possessor iuravent, eam rem suam esse, et nihilo minus
174 IV, 13,1 | et nihilo minus eandem rem petitor vindicet: licet
175 IV, 13,1 | sit quod intendit, id est rem eius esse, iniquum est tamen,
176 IV, 13,1 | tecum actum fuerit sive in rem sive in personam, nihilo
177 IV, 13,2 | agentibus obstant et semper rem de qua agitur peremunt:
178 IV, 13,2 | tempore non impeditur actor rem exsequi. ergo hi quibus
179 IV, 13,2 | agere poterant, cum temere rem in iudicium deducebant et
180 IV, 13,2 | consumebant, qua ratione rem amittebant. hodie autem
181 IV, 15,4 | possidet qui nullo iure rem hereditariam, vel etiam
182 IV, 15,6 | ut supra diximus si quis rem per vim occupaverit, si
183 IV, 17,2 | Et si in rem actum sit, sive contra petitorem
184 IV, 17,2 | possessorem, iubere eum debet ut rem ipsam restituat cum fructibus.
185 IV, 17,3 | non sufficit si exhibeat rem is cum quo actum est, sed
186 IV, 17,3 | exhibendum iudicium ante rem iudicatam intercessit, rationem
187 IV, 17,3 | neque statim iussu iudicis rem exhibeat neque postea exhibiturum
188 IV, 17,3 | actoris intererat ab initio rem exhibitam esse.~4.
189 IV, 17,4 | hereditarii fundi percepit aut rem hereditariam corrupit aut
190 IV, 18,2 | qui contra imperatorem vel rem publicam aliquid moliti
191 IV, 18,6 | eos punit qui pecuniam vel rem publicam vel sacram vel
|