|
1.
In summa, quod ad bona libertorum, admonendi sumus, senatum censuisse ut,
quamvis ad omnes patroni liberos qui eiusdem gradus sint aequaliter bona
libertorum pertineant, tamen liceret parenti uni ex liberis adsignare libertum,
ut post mortem eius solus is patronus habeatur qui adsignatus est, et ceteri
liberi, qui ipsi quoque ad eadem bona, nulla adsignatione interveniente,
pariter admitterentur, nihil iuris in his bonis habeant. sed ita demum
pristinum ius recipiunt, si is cui adsignatus est decesserit nullis liberis
relictis. Nec tantum libertum, sed etiam
libertam, et non tantum filio nepotive, sed etiam filiae neptive adsignare
permittitur. Datur autem haec adsignandi facultas ei qui duos pluresve liberos
in potestate habebit, ut eis quos in potestate habet adsignare ei libertum
libertamve liceat. unde quaerebatur, si eum cui adsignaverit, postea
emancipaverit num evanescat adsignatio? sed placuit, evanescere, quod et
Iuliano et aliis plerisque visum est. Nec interest, testamento quis adsignet an
sine testamento: sed etiam quibuscumque verbis hoc patronis permittitur facere,
ex ipso senatusconsulto quod Claudianis temporibus factum est Suillo Rufo et
Ostorio Scapula consulibas.
|