Cap. Par.
1 4, 1 | valde, genere Tyrius, nomine Apollonius, navigans attingit Antiochiam,
2 6, 1 | minister, scias quia Tyrius Apollonius invenit quaestionis meae
3 6, 2 | Pervenit innocens tamen Apollonius prior ad patriam suam et
4 6, 3 | naves frumento. Ipse quoque Apollonius cum paucis comitantibus
5 7, 2 | princeps huius patriae nomine Apollonius reversus ab Antiochia subito
6 7, 2 | quia iuvenis ille Tyrius Apollonius timens regni tui vires subito
7 7, 2 | indagandum properabant. Quaeritur Apollonius per terras, per montes,
8 8, 1 | navium praeparabant, devenit Apollonius civitatem Tharsiam. ~2.
9 8, 2 | quia proscriptus es." Cui Apollonius ait: "Et quis patriae meae
10 8, 2 | Hellenicus ait: "Rex Antiochus." Apollonius ait: "Qua ex causa?" Hellenicus
11 8, 2 | est, tu esse voluisti." Apollonius ait: "Et quanti me proscripsit?"
12 8, 3 | discessit. Tunc iussit Apollonius revocari ad se senem et
13 9, 1 | Post haec Apollonius dum deambularet in eodem
14 9, 1 | nomine Stranguillio. Cui ait Apollonius: "Ave, mi carissime Stranguillio."
15 9, 1 | turbata mente versaris?" Apollonius ait: "Proscriptum vides."
16 9, 1 | Et quis te proscripsit?" Apollonius ait: "Rex Antiochus." Stranguillio
17 9, 1 | Stranguillio ait: "Qua ex causa?" Apollonius ait: "Quia filiam eius,
18 9, 3 | Apollonius autem ad Stranguillionem
19 10, 1| civitatem, et ascendens Apollonius tribunal in foro cunctis
20 10, 1| et opprimit, ego Tyrius Apollonius relevabo. Credo enim vos
21 10, 2| certatim accipientes frumentum. Apollonius autem, ne deposita regia
22 11, 1| posset. Deducitur itaque Apollonius cum ingenti honore ad navem
23 12, 1| tempestatis omnes perierunt. Apollonius vero unius tabulae beneficio
24 12, 1| litore pulsus. Interim stans Apollonius in litore nudus intuens
25 12, 2| miserearis, ego sum Tyrius Apollonius, patriae meae princeps.
26 12, 3| tribulationem paupertatis meae." Cui Apollonius ait: "Nisi meminero tui,
27 13, 2| Hoc audito Apollonius exuens se tribunarium ingreditur
28 13, 2| favente approximavit se Apollonius in regis turba et ludente
29 13, 3| cum recessissent famuli, Apollonius subtili velocitate manu
30 13, 4| Videns autem Apollonius se a civibus laudari constanter
31 14, 2| cum dixisset ei, acquievit Apollonius et eum ad domum regis secutus
32 14, 3| Statimque assignato illi loco Apollonius contra regem discubuit.
33 15, 2| sermone interrogatur a puella Apollonius, et accedens ad eum ait: "
34 15, 2| mihi nomen et casus tuos." Apollonius ait: "Si nomen quaeris,
35 15, 2| ait: "Si nomen quaeris, Apollonius sum vocatus; si de thesauro
36 16, 1| Apollonius vero universos casus suos
37 16, 1| patris mei, locupletabo te." Apollonius vero cum gemitu egit gratias. ~
38 16, 3| Inter quos solus tacebat Apollonius. Ad quem rex ait: "Apolloni,
39 16, 3| solus tacendo vituperas?" Apollonius ait: "Domine rex, si permittis,
40 17, 3| Ipse quoque Apollonius ait: "Bone rex, miserorum
41 17, 3| optime, placet tibi, ut hodie Apollonius a nobis locupletatus abscedat,
42 17, 3| Accepta igitur mansione Apollonius bene acceptus requievit,
43 18, 1| ego in terris restituam." Apollonius hoc audito docet puellam,
44 20, 1| Apollonius acceptis codicellis pergit
45 20, 1| cubiculum introisti?" Cui Apollonius respondit: "Domina, es nondum
46 20, 1| dolet, quod ego nubam?" Apollonius dixit: "Immo gratulor, quod
47 20, 2| iuveni tradidit. Pertulit Apollonius in forum tradiditque regi.
48 21, 3| Apollonius accepto codicello legit
49 21, 3| Apolloni, invenisti naufragum?" Apollonius ait: "Bone rex, si permittis,
50 22, 2| filiae meae fastidio habeas!" Apollonius ait: "Quod a deo est, sit,
51 23, 1| filia, gaudet et Tyrius Apollonius, qui talem meruit habere
52 24, 1| advenit eius sponsus rex Apollonius. Cum spatiatur in litore,
53 24, 1| pariter, recognovit eam Apollonius de sua esse patria. Conversus
54 24, 1| Gubernator ait: "De Tyro". Apollonius ait: "Patriam meam nominasti."
55 24, 1| ait: "Ergo tu Tyrius es?" Apollonius ait: "Ut dicis; sic sum."
56 24, 1| principem, Apollonium nomine?" Apollonius ait: "Ut me ipsum, sic illum
57 24, 2| Apollonius autem ut audivit, gaudio
58 25, 1| Reversus est rex ad palatium. Apollonius vero ascendit naves cum
59 25, 3| ululatu magno, cucurrit Apollonius et vidit coniugem suam iacentem
60 25, 4| undarum fluctus evadere." Apollonius vero dictum aegre ferens
61 28, 1| Inter haec Apollonius cum navigat ingenti luctu,
62 28, 2| puellam educaturos promittunt. Apollonius vero commendata filia navem
63 29, 3| patria Tyrus, pater nomine Apollonius, mater vero Archistratis
64 31, 2| cogitare taliter: "Pater eius Apollonius, ex quo hinc profectus est,
65 31, 5| sed pater tuus peccavit Apollonius, qui te cum magna pecunia
66 37, 1| Mutilena aguntur, venit Apollonius post quattuordecim annos
67 37, 2| dum haec aguntur, intrat Apollonius domum Stranguillionis, a
68 37, 2| stomachi fuisse defunctam." Apollonius ut audivit, tremebundus
69 38, 1| potest tua pietas videre." Apollonius vero credens eam vere esse
70 39, 1| celebrabantur. Quod cum cognovisset Apollonius, ingemuit et ait: "Ergo
71 39, 2| vocatur." Famuli dixerunt: "Apollonius." ~
72 40, 1| salutavit eum: "Ave, Apolloni." Apollonius vero putabat se a quoquam
73 40, 3| Apollonius autem luctu fatigatus levavit
74 41, 2| haec verba levavit caput Apollonius et vidit puellam, et ingemuit
75 42, 2| Et agitans caput Apollonius ait: "Ut scias me non esse
76 42, 3| magistri."~Et ait ad eam Apollonius: "Dulcis amica dei, quae
77 43, 1| Item agitans caput Apollonius ait ad eam: "O si liceret
78 43, 2| convenit hospes."~Ait ad eam Apollonius: "Ego si istum luctum possem
79 43, 2| mordeo terras."~Respondit ei Apollonius: "Quae te sedentem in hac
80 43, 2| profundit."~Respondit ei Apollonius: "Spongia cum sit levis,
81 43, 2| manibusque remittor in auras."~Apollonius ait: "Hanc ego Pentapoli
82 43, 2| viderit ante."~Respondens Apollonius ait: "Nulla certa figura
83 43, 2| possunt."~Et ait ad eam Apollonius: "Quattuor similes sorores
84 43, 2| ad auras."~Et ait ad eam Apollonius: "Per deum te obtestor,
85 45, 1| in amplexu illius ruens Apollonius coepit flens prae gaudio
86 45, 2| flebant. Tunc erigens se Apollonius, proiectis vestibus lugubribus,
87 45, 4| Cui Apollonius ait: 'Non possum tibi esse
88 47, 1| Erigens ergo se Tyrius Apollonius his dictis populo alloquitur: "
89 48, 2| Expergefactus Apollonius excitat filiam et generum
90 48, 2| felici cursu. Descendens Apollonius cum suis templum Dianae
91 48, 2| nisi ipsa. Interveniens Apollonius in templum Dianae cum suis
92 48, 3| ingreditur. Quam videns Apollonius cum filia sua et genero
93 49, 1| Cumque haec et his similia Apollonius narrans diceret, mittit
94 49, 1| coepit dicere: "Tu es Tyrius Apollonius meus, tu es magister, qui
95 50, 1| Tharsum civitatem venit. Apollonius statim iubet comprehendere
96 50, 1| Quibus adductis coram omnibus Apollonius ait: "Cives beatissimi Tharsi,
97 50, 1| beatissimi Tharsi, numquid Tyrius Apollonius alicui vestrum in aliqua
98 50, 2| Apollonius ait ad eos: "Commendavi
99 50, 2| quia fati munus implevit." Apollonius ait: "Videte, cives Tharsi,
100 50, 2| probabo." Et proferens filiam Apollonius coram omnibus populis ait: "
101 51, 1| Itaque Apollonius pro hac re ad laetitiam
102 51, 2| omnibus iuxta mare deambulat Apollonius. Vidit piscatorem illum,
103 51, 2| ingressus est palatium, Tyrius Apollonius sedens cum sua coniuge eum
104 51, 2| ostendit." Et intuens eum Apollonius ait: "O benignissime vetule,
105 51, 2| benignissime vetule, ego sum Tyrius Apollonius, cui tu dedisti dimidium
|