|
1.
Et haec dicens per demonstratam sibi viam iter carpens ingreditur portam
civitatis. Et dum secum cogitaret, unde
auxilium vitae peteret, vidit puerum per plateam currentem oleo unctum, sabano
praecinctum, ferentem iuvenilem lusum ad gymnasium pertinentem, maxima voce
clamantem et dicentem: "Audite cives, peregrini, ingenui et servi:
gymnasium patet."
2.
Hoc audito Apollonius exuens se tribunarium ingreditur lavacrum, utitur liquore
Palladio. Et dum singulos exercentes videret, quaerit sibi parem nec invenit. Tunc
rex Archistrates eiusdem civitatis subito cum magna turba famulorum ingressus
est gymnasium. Qui dum cum suis ad ludum luderet, deo favente approximavit se
Apollonius in regis turba et ludente rege sustulit pilam et subtili velocitate
remisit remissamque rursum velocius repercussit nec cadere passus est.
3.
Tunc rex Archistrates, cum sibi notasset iuvenis velocitatem et, quis esset,
nesciret et ad pilae lusum nullum haberet parem, intuens famulos suos ait:
"Recedite, famuli; hic enim iuvenis, ut suspicor, mihi comparandus
est." Et
cum recessissent famuli, Apollonius subtili velocitate manu docta remisit
pilam, ut et regi et omnibus vel pueris, qui aderant, miraculum magnum
videretur.
4.
Videns autem Apollonius se a civibus laudari constanter appropinquavit ad
regem. Deinde docta manu ceroma fricavit regem tanta lenitate, ut de sene
iuvenem redderet. Iterato in solio
gratissime fovit, exeunti officiose manum dedit. Post haec discessit.
1.
Rex autem, ut vidit iuvenem discessisse, conversus ad amicos suos ait:
"Iuro vobis, amici, per communem salutem, me melius nunquam lavisse nisi
hodie, beneficio unius adolescentis, quem nescio." Et intuens unum de famulis suis
ait: "Iuvenis ille, qui mihi servitium gratissime fecit, vide, quis
sit." Famulus vero secutus est iuvenem, et ut vidit eum sordido tribunario
coopertum, reversus ad regem ait: "Bone rex optime, iuvenis naufragus
est." Rex ait: "Et tu unde scis?" Famulus respondit: "Quia
illo tacente habitus indicat." Rex ait: "Vade celerius et dic illi:
rogat te rex, ut ad cenam venias."
2.
Et cum dixisset ei, acquievit Apollonius et eum ad domum regis secutus est.
Famulus prior ingressus dicit regi: "Adest naufragus, sed abiecto habitu
introire confunditur." Statim rex iussit eum dignis vestibus indui et ad
cenam ingredi. Et ingresso Apollonio triclinium ait ad eum rex: "Discumbe,
iuvenis, et epulare. Dabit enim tibi dominus, per quod damna naufragii
obliviscaris!"
3.
Statimque assignato illi loco Apollonius contra regem discubuit. Adfertur
gustatio, deinde cena regalis. Cunctis epulantibus ipse solus non epulabatur,
sed respiciens aurum, argentum, mensam et ministeria, flens cum dolore omnia
intuetur.
4.
Sed quidam de senioribus iuxta regem discumbens, ut vidit iuvenem singula
quaeque curiose conspicere, respexit ad regem et ait: "Bone rex, vide,
ecce, cui tu benignitatem animi tui ostendis, bonis tuis invidet et
fortunae!" Cui ait rex: "Amice, suspicaris male: nam iuvenis iste non
bonis meis aut fortunae meae invidet, sed, ut arbitror, plura se perdidisse
testatur." Et hilari vultu respiciens iuvenem ait: "Iuvenis, epulare nobiscum;
laetare et gaude et meliora de deo spera!"
1.
Et dum hortaretur iuvenem, subito introivit filia regis speciosa atque auro
fulgens, iam adulta virgo; dedit osculum patri, post haec discumbentibus
omnibus amicis. Quae dum oscularetur, pervenit ad naufragum. Retrorsum rediit ad
patrem et ait: "Bone rex et pater optime, quis est hic iuvenis, qui contra
te in honorato loco discumbit et nescio quid flebili vultu dolet?" Cui rex
ait: "Hic iuvenis naufragus est et in gymnasio mihi servitium gratissime
fecit; propter quod ad cenam illum invitavi. Quis autem sit aut unde, nescio. Sed si vis, interroga illum; decet
enim te, filia sapientissima, omnia nosse. Et forsitan, dum cognoveris,
misereberis illi."
2.
Hortante igitur patre verecundissimo sermone interrogatur a puella Apollonius,
et accedens ad eum ait: "Licet taciturnitas tua sit tristior, generositas
autem tuam nobilitatem ostendit. Sed si tibi molestum non est, indica mihi
nomen et casus tuos." Apollonius ait: "Si nomen quaeris, Apollonius
sum vocatus; si de thesauro quaeris, in mari perdidi." Puella ait:
"Apertius indica mihi, ut intelligam."
|