|
1.
Tertia die antecedente turba cum symphoniacis ducitur ad lupanar. Sed Athenagora princeps affuit prior et velato capite
ingreditur ad lupanar. Sed dum fuisset ingressus, sedit; et advenit Tharsia et procidit ad pedes
eius et ait: "Miserere mei! Per iuventutem tuam te deprecor, ne velis me
violare sub tam turpi titulo. Contine impudicam libidinem et audi casus
infelicitatis meae vel originem stemmatum considera." Cui cum universos
casus suos exposuisset, princeps confusus est et pietate ductus vehementer
obstupuit et ait ad eam: "Erige te. Scimus fortunae casus: homines sumus.
Habeo et ego filiam virginem, ex qua similem possum casum metuere." Haec
dicens protulit XL aureos et dedit in manu virginis et dicit ei: "Domina
Tharsia, ecce habes plus, quam virginitas tua expostulat. Advenientibus age
similiter, quousque liberaberis." Puella vero profusis lacrimis ait:
"Ago pietati tuae maximas gratias."
2. Quo
exeunte collega suus affuit et ait: "Athenagora, quomodo tecum
novicia?" Athenagora ait: "Non potest melius; usque ad
lacrimas!" Et haec dicens eum subsecutus est. Quo introeunte insidiabatur, exitus rerum videre.
Ingresso itaque illo Athenagora foris stabat. Solito more puella claudit
ostium. Cui iuvenis ait: "Si salva sis, indica mihi, quantum dedit ad te
iuvenis, qui ad te modo introivit?" Puella ait: "Quater denos mihi aureos
dedit." Iuvenis ait: "Malum illi sit! Quid magnum illi fuisset, homini tam diviti, si libram auri tibi daret
integram? Ut ergo scias me esse meliorem, tolle libram auri integram." Athenagora vero de foris
stans dicebat: "Quantum plus dabis, plus plorabis!" Puella autem
prostravit se ad eius pedes et similiter casus suos exposuit; confudit hominem
et avertit a libidine. Et ait iuvenis ad eam: "Alleva te, domina! Et nos
homines sumus, casibus subiacentes." Puella
ait: "Ago pietati tuae maximas gratias."
1.
Et exiens
foris invenit Athenagoram ridentem et ait: "Magnus homo es! Non habuisti, cui lacrimas tuas propinares!" Et adiurantes se invicem,
ne alicui proderent, aliorum coeperunt expectare exitum. Quid plura? Illis
expectantibus per occultum aspectum omnes, quicumque inibant, dantes singulos
aureos plorantes abscedebant.
2.
Facta autem huius rei fine obtulit puella pecuniam lenoni dicens: "Ecce
pretium virginitatis meae." Et ait ad eam leno: "Quantum melius est
hilarem te esse et non lugentem! Sic ergo age, ut cotidie mihi latiores
pecunias adferas." Item ait ad eum altera die: "Ecce pretium
virginitatis meae, quod similiter precibus et lacrimis collegi, et custodio
virginitatem meam." Hoc audito iratus est leno eo, quod virginitatem suam
servaret, et vocat ad se vilicum puellarum et ait ad eum: "Sic te tam
neglegentem esse video, ut nescias Tharsiam virginem esse? Si enim virgo tantum adfert, quantum mulier? Duc eam ad te et tu eripe
nodum virginitatis eius!"
3.
Statim eam vilicus duxit in suum cubiculum et ait ad eam: "Verum mihi dic,
Tharsia, adhuc virgo es?" Tharsia puella ait: "Quamdiu vult deus,
virgo sum." Vilicus ait: "Unde ergo his duobus diebus tantam pecuniam
obtulisti?" Puella dixit: "Lacrimis meis, exponens ad omnes universos
casus meos; et illi dolentes miserentur virginitati meae." Et prostravit
se ad pedes eius et ait: "Miserere mei, domine, subveni captivae regis
filiae!" Cumque ei universos casus suos exposuisset, motus misericordia
ait ad eam: "Nimis avarus est iste leno; nescio, si tu possis virgo
permanere."
1.
Puella respondit: "Habeo auxilium studiorum liberalium, perfecte erudita
sum; similiter et lyrae pulsum modulanter inlido. Iube crastina die in frequenti
loco poni scamna, et facundia sermonis mei spectaculum praebeo; deinde plectro
modulabor et hac arte ampliabo pecunias cotidie." Quod cum fecisset
vilicus, tanta populi adclamatio tantusque amor civitatis circa eam excrebuit,
ut et viri et feminae cotidie ei multa conferrent.
2.
Athenagora autem princeps memoratam Tharsiam integrae virginitatis et
generositatis ita iam custodiebat ac si unicam suam filiam, ita ut vilico multa
donaret et commendaret eam.
|