|
81. Marcus Tullius Cicero, genere Arpinas, patre equite
Romano natus, genus a Tito Tatio rege duxit. Adolescens Rosciano iudicio
eloquentiam et libertatem suam adversus Sullanos ostendit; ex quo veritus
invidiam Athenas studiorum gratia petivit, ubi Antiochum Academicum philosophum
studiose audivit. Inde eloquentiae gratia Asiam, post Rhodum petiit, ubi
Molonem Graecum rhetorem tum disertissimum magristrum habuit, qui flesse
dicitur, quod per hunc Graecia eloquentiae laude privaretur. Quaestor Siciliam habuit.
Aedilis Gaium Verrem repetundarum damnavit. Praetor
Ciliciam latrociniis liberavit. Consul coniuratos capite punivit. Mox invidia
P. Clodii instinctuque Caesaris et Pompei, quos dominationis suspectos eadem,
qua quondam Sullanos, libertate perstrinxerat, sollicitatis Pisone et Gabinio
consulibus, qui Macedoniam Asiamque provincias in stipendium opera huius acceperant,
in exilium actus; mox ipso referente Pompeio rediit eumque civili bello secutus
est. Quo victo veniam a Caesare ultro accepit; quo interfecto Augustum fovit,
Antonium hostem iudicavit; Et cum triumviros se fecissent Caesar, Lepidus
Antoniusque, concordia non aliter visa est inter eos iungi posse, nisi Tullius
necaretur; qui immissis ab Antonio percussoribus cum forte Formiis quiesceret,
imminens exitium corvi auspicio didicit et fugiens occisus est. Caput ad Antonium
relatum.
82. Marcus Brutus, avunculi Catonis imitator,
Athenis philosophiam, Rhodi eloquentiam didicit. Cytheridem mimam cum Antonio et Gallo arnavit. Quaestor <Caesari>
in Galliam proficisci noluit, quod is bonis omnibus displicebat. Cum Appio
socero in Cilicia fuit, et cum ille repetundarum accusaretur, ipse ne verbo
quidem infamatus est. Civili bello a Catone ex Cilicia retractus Pompeium
secutus est, quo victo veniam a Caesare accepit et proconsul Galliam rexit;
tamen cum aliis coniuratis in curia Caesarem occidit. Et ob invidiam
veteranorum in Macedoniam missus, ab Augusto in campis Philippiis victus
Stratoni cervicem praebuit.
|