|
83. Gaius Cassius Longinus quaestor Crassi in Syria fuit,
post cuius caedem collectis reliquiis in Syriam rediit. Osacem, praefectum
regium, apud Orontem fluvium superavit. Dein eo quod coemptis Syriacis mercibus
foedissime negotiaretur, Caryota cognominatus est. Tribunus plebis Caesarem
oppugnavit. Bello civili Pompeium secutus
classi praefuit. A Caesare veniam accepit; tamen adversus eum coniurationis
auctor cum Bruto fuit et in caede dubitanti cuidam: Vel per me, inquit, feri;
magnoque exercitu comparato in Macedonia Bruto coniunctus in campis Philippiis
ab Antonio victus, cum eandem fortunam Bruti putaret, qui Caesarem vicerat,
Pindaro liberto iugulum praebuit. Cuius morte audita Antonius exclamasse
dicitur: Vici.
84. Sextus Pompeius, in Hispania apud Mundam victus,
amisso fratre, reliquiis exercitus collectis Siciliam petiit, ubi ruptis
ergastulis mare obsedit. Interceptis commeatibus Italiam vexavit; et cum mari
feliciter uteretur, Neptuni se filium professus est eumque bobus auratis et
equo placavit. Pace facta epulatus in navi cum Antonio et Caesare non invenuste
ait: Hae sunt meae carinae; quia Romae in Carinis domum eius Antonius tenebat. Rupto
per eundem Antonium foedere Sextus ab Augusto per Agrippam navali proelio
victus in Asiam fugit, ubi ab Antonianis militibus occisus est.
|