|
21. Populus Romanus cum seditiosos magistratus ferre non
posset, decemviros legibus scribendia creavit, qui eas ex libris Solonis
translatas duodecim tabulis exposuerunt. Sed cum pacto dominationia magistratum
sibi prorogarent, unus ex his Appius Claudius Virginiam, Virginii centurionis
filiam in Algido militantis, adamavit. Quam cum corrumpere non posset, clientem
subornavit, qui eam in servitium deposceret, facile victurus, cum ipse esset et
accusator et index. Pater re cognita cum ipso die iudicii supervenisset et
filiam iam addictam videret, ultimo eius colloquio impetrato eam in secretum
abduxit et occidit; et corpus eius humeris gerens ad exercitum profugit et
milites ad vindicandum facinus accendit; qui creatis decem tribunis Aventinum
occuparunt, decemviros abdicare se magistratu coegerunt eosque omnes aut morte aut
exilio punierunt. Appius Claudius in carcere necatus est.
22. Romani ob pestilentiam responso monente ad Aesculapium
Epidauro arcessendum decem legatos principe Q. Ogulnio miserunt. Qui cum eo venissent et
simulacrum ingens mirarentur, anguis e sedibus eius elapsus venerabilis, non
horribilis, per mediam urbem cum admiratione omnium ad navem Romanam perrexit
et se in Ogulnii tabernaculo conspiravit. Legati deum vehentes Antium pervecti,
ubi per mollitiem maris anguis proximum Aesculapii fanum petiit et post paucos
dies ad navem rediit; et cum adverso Tiberi subveheretur, in proximam insulam
desilivit, ubi templum ei constitutum et pestilentia mira celeritate sedata
est.
|