|
Cum
cane silva lupum sociat. Lupus inquit: Amena
Pelle nites, in te copia sancta patet.
Pro verbis dat verba canis: Me ditat herilis
Gracia, cum domino me cibat ipsa domus.
Nocte vigil fures latratu nuncio, tutam
Servo domum. michi dat culmus in edo thorum.
Hec movet ore lupus: Cupio me vivere tecum,
Communem capiant ocia nostra cibum.
Reddit verba canis: Cupio te vivere mecum.
Una dabit nobis mensa manusque cibum.
Ille favet sequiturque canem, gutturque caninum
Respicit et querit: Cur cecidere pili?
Inquit: Ne valeam morsu peccare diurno,
Vincla diurna fero, nocte iubente vagor.
Reddet verba lupus: Non est michi copia tanti,
Ut fieri servus ventris amore velim.
Dicior est liber mendicus divite servo.
Servuus habet nec se nec nec sua, liber habet.
Libertas, predulce bonum, bona cetera condit.
Qua nisi conditur, nil sapit esca michi.
Libertas animi cibus est et vera voluptas.
Qua qui dives erit, dicior esse nequit.
Nolo velle meum pro turpi
vendere lucro.
Has
qui vendit opes, hic agit ut sit inops.
Non
bene pro toto libertas venditur auro,
Hoc celeste bonum preterit orbis opes.
|