XXIb. De ranis a Iove querentibus regem

Cum nichil auderet ludentes ledere ranas,
Supplicuere Iovi, ne sine rege forent.
Iupiter huic voto risum dedit. Ausa secundas
Rana preces subitum sensit in amne sonum.
Nam Iove dante trabem, trabis ictu flumine moto,
Demersit subitus guttura rauca timor.
Placito rediere metu, videre tigillum,
Stando procul regem pertimuere suum.
Ut novere trabem per se non posse moveri,
Pro duce fecerunt tercia vota Iovi.
Ira iovem movit, regem dedit, intulit idrum.
Idrus hiante gula cepit obire lacum.
Clamitat ecce lacus: Morimur, pie Iupiter, audi,
Jupiter, exaudi! Iupiter, affer opem!
Nos sepelit venter, nostri sumus esca tiranni.
Aufer cedis opus, redde quietis opes.
Ille refert: Emptum longa prece ferte magistrum.
Vindicet eternus ocia spreta metus.
Omne boni precium nimio vilescit in usu,
Fitque mali gustu dulcius omne bonum.
Si quis habet quod habere decet, sit letus habendo.
Alterius non sit. qui suus esse potest.