XXIII. De fure et cane

Fure vocante canem pretenso munere panis,
Spreto pane movet talia verba canis:
Ut sileam, tua dona volunt, furtisque laborant
Esse locum. panem si fero, cuncta feres.
Fert munus mea dampna tuum, latet hamus in esca.
Me privare cibo cogitat ipse cibus.
Non amo nocturnum panem plus pane diurno,
Abvona plus noto non placet hostis hero.
Non rapiet nox una michi bona mille dierum,
Nolo semper egens esse, semelque satur.
Latratu tua furta loquar, nisi sponte recedas.
Hic silet, ille manet. hic tonat, ille fugit.
Si tibi quid detur, cur detur respice. si des,
Cui des, ipse nota, teque, gulose, doma.