XLV. De filomena et accipitre

Dum filomena sedet, studium movet oris amenum
Sic sibi, sic nido visa placere suo.
Inpetit accipiter nidum. pro pignore mater
Supplicat. alter ait: Plus prece carmen amo.
Nec prece nec precio, sed ameno flectere cantu
Me potes. Ille silet, dulcius illa canit.
Mente gemit, licet ore canat, mens eius acescit,
Cuius mellifluum manat ab ore melos.
Inpia fatur avis: Sordet modus iste canoris,
Et laniat natum, matre vidente, suum.
Mater obit, nec obire potest. sic vivit, ut ipsam
Vincat vita necem, plus nece cladis habens.
Cor matris patitur plus nati corpore. corpus
Rodit avis rostro, cor fodit ense dolor.
Vestigat sua pena scelus. nam fraudibus uso
Aucupe fraudosam viscus inescat avem.
Fine malo claudi mala vita meretur iniquus.
Qua capit insontes, se dolet arte capi.