Carmina XLI-XLV

XLI.

Quisquis venerit huc poeta fiat
Et versus mihi dedicat iocosos.
Qui non fecerit, inter eruditos
Ficosissimus ambulet poeta.

XLII.

Laetus Aristagoras natis bene vilicus uvis
De cera facili dat tibi poma deus.
At tu sacrati contentus imagine pomi
Fac veros fructus ille, Priape. ferat

XLIII.

Velle quid hanc dicas, quamvis sim ligneus, hastam,
Oscula dat medio si qua puella mihi?
Augure non opus est: 'in me' (mihi credite) dicit,
Utetur veris viribus hasta rudis.

XLIV.

Nolite omnia quae loquor putare
Per lusum mihi per iocumque dici.
Deprensos ego ter quaterque fures
Omnes, non dubitetis, irrumabo.

XLV.

Cum quendam rigidus deus videret
Ferventi caput ustulare ferro,
Ut Maurae similis foret puellae,
'Heus', inquit, 'tibi dicimus, cinaede,
Uras te licet usque torqeasque
Non tandem prior es puella flexi
Quam sint mentula quos habet capilli.