Lib. Cap. Par.

 1 1, pre,  1|    imperium contendisse Virtus et Fortuna videatur. Qua re, cum, si
 2 1,  18,  7|           Hic paululum circumacta fortuna est, tantum ut plura essent
 3 1,  18,  7|         Carthago non cesserat, de fortuna triumphavit? Populus autem
 4 1,  24,  1|        industria sic adgubernante fortuna, ut quem ad modum ab Africa
 5 1,  30,  1|          in malis suis indulgente fortuna, ut de eo populos Romanus
 6 1,  33,  3|        dux atque imperator et, si fortuna cessisset, Hispaniae Romulus,
 7 1,  36,  1|  adgressus est. Citra spem omnium fortuna cessit, ut rex fraude praecipuus
 8 1,  40,  6|      nomen et titulos Pompeio suo Fortuna quaerebat. Qui ubi novis
 9 1,  45,  1|         quae restabant in Europa, Fortuna in Caesarem transtulit.
10 1,  46,  1|           Romanus accepit. Nec de fortuna queri possumus; caret solacio
11 2,   6,  2|           Sed magna populi Romani fortuna, et semper in malis maior,
12 2,   9,  3|        servilis fuga exemit, immo fortuna alteri bello reservavit.~
13 2,  13,  1|           posset. Itaque invidens Fortuna principi gentium populo
14 2,  13,  4|        tamquam duos tanti imperii Fortuna non caperet. Ergo Lentulo
15 2,  13,  7|      adversus absentem ducem ausa Fortuna est circa Illyricum et Africam,
16 2,  13,  8|          8-~ ~Sed iam debitum par Fortuna flagitante sedem bello Pompeius
17 2,  13,  8|         Romani, tantum dignitatis Fortuna respexit; trecenta amplius
18 2,  13,  9|         ipsum quae exercitum eius fortuna traxisset. Superstes dignitatis
19 2,  13, 10| clarissimi viri manibus quaerente Fortuna causa non defuit. Cleopatra
20 2,  13, 11|       quasi de industria captante Fortuna hunc Mithridatico regno
21 2,  13, 13|  videretur nescio quid deliberare Fortuna. Sane et ipse ante aciem
22 2,  13, 13|  desperabat! - interficit; Sextum fortuna in Celtiberia interim abscondit
23 2,  14,  2|          ad Caesarem transferente Fortuna, varius et multiplex motus
24 2,  17,  3|        tamen pro partibus invicta fortuna et ultoris et qui vindicabatur,
25 2,  17,  3|         Sed quanto efficacior est fortuna quam virtus! Et quam verum