Lib. Cap. Par.

 1 1,   1,  1|          vocari; placitum diis ut gentium Roma poteretur. ~
 2 1,  12,  1|             Hactenus cum singulis gentium, mox acervatim; sic tamen
 3 1,  22,  8|     Gracchus arripuit. Nihil illi gentium feritas Insanorumque - nam
 4 1,  23,  1|           supplicibus. Quippe iam gentium reges, duces, populi nationes
 5 1,  33,  3|        Nec inmerito. Quippe solis gentium Hispaniae duces contigerunt.
 6 1,  37,  2|       elephanti fuere, inmanitati gentium pares. Nihil tam conspicuum
 7 1,  39,  1|    pervenit, Lucullus ad terminum gentium Tanain lacumque Maeotin.
 8 1,  40,  1|          cognominatae mari. Harum gentium atque regionum rex antiquissimus
 9 1,  40,  6|         ratus, priusquam inter se gentium robora coirent, statim ponte
10 1,  40,  7|     reliquias sequens per diversa gentium terrarumque volitabat. Nam
11 1,  44,  1|        fama, nec falso, ut victor gentium populus et donare regna
12 1,  45,  1|       Restabant autem inmanissimi gentium Galli atque Germani et quamvis
13 1,  45,  1|         accessere diversitate pro gentium locorumque natura. Aquitani,
14 2,   1,  1|        sua a patribus, ne populus gentium victor orbisque possessor
15 2,   2,  1|         miseratus est, ne populus gentium victor orbisque possessor
16 2,   6,  1|           Telesinus; cum regum et gentium arbiter populos ipsum se
17 2,   7,  1|           animo ferat in principe gentium populo bella servorum? primum
18 2,  13,  1|         invidens Fortuna principi gentium populo ipsum illum in exitium
19 2,  20,  1|          Merito vos victores fama gentium loquitur, qui Parthorum
20 2,  21,  1|  Sabaeorum et mille aliarum Asiae gentium spolia purpura auroque inlita
21 2,  21,  2|         frenis servitutis tumidae gentium inflataeque cervices ab
22 2,  22,  1| perpacavit. Quae fuerit Alpinarum gentium feritas, facile est vel
23 2,  26,  1|        responsum invicem: «Romani gentium domini». Et ille «ita» inquit «
24 2,  34,  1|          magnitudinem et victorem gentium populum Romanum reverebantur.