Lib. Cap. Par.

 1 1,  18,  4| detorquere remos et ludificari fuga nostra. Iniectae enim ferreae
 2 1,  19,  2|    quam vincere. Tuli locis et fuga, durum atque velox genus,
 3 1,  24,  1|         Primum trepidatio, mox fuga, deinde triumphus fuerunt.
 4 1,  36,  1|        ut voluntaria nostrorum fuga vinceret Numida castrisque
 5 1,  36,  1|         iam simulata, iam vera fuga eludentem artibus suis adgressus
 6 1,  38,  3|      tumulos, in diversa lapsi fuga ignobili et latrocinis evanuit.
 7 1,  40,  5| felicior in mari quam in terra fuga. Quippe centum amplius navium
 8 1,  43,  2|     clamorem sublato petierunt fuga litora, dilapsique in proximos
 9 1,  45,  1|   quippe perpetua trans Rhenum fuga latuit. ~
10 1,  45,  2|    quasi iugo captum viderent, fuga rursus in silvas et paludes,
11 1,  46,  1|  exercitus, quo quemque rapuit fuga, in Armeniam, Ciliciam Syriamque
12 2,   9,  3|  saevitum est; Marium servilis fuga exemit, immo fortuna alteri
13 2,   9,  4|        quidem carcer, catenae, fuga, exilium horrificaverant
14 2,  11,  1|     senatu iudicatus incruenta fuga Etruriam, inde Sardiniam
15 2,  13,  4|       claustra portus nocturna fuga evasit. Turpe dictu! modo
16 2,  13,  4|    Italia quam senatus ab urge fuga turpior: quam paene vacuam
17 2,  13,  7|      non potuit. Patebat victo fuga; sed pudor suasit, ut amissum
18 2,  13,  8|  ruinae manifestiora prodigia: fuga victimarum, examina in signis
19 2,  13, 10|     diversa per mare et terras fuga morte consumpti. Regis ipsius
20 2,  18,  1|     Hispaniam occiderat, alter fuga evaserat contractisque infelicis
21 2,  18,  2|       post Xerxen miserabilior fuga. Quippe modo trecentarum
22 2,  21,  1|      nec praeparata in Oceanum fuga nec munita praesidiis utraque
23 2,  33,  1|        proeliatum. Hinc statim fuga in eminentissimum Vindium