Lib. Cap. Par.

 1 1,   1,  3|         inquit, et secuit. Inde Romanis sacer auguratus. Neque pace
 2 1,  13,  1|     imperium occupare, aut mihi Romanis militibus, aut me rege Romanis».
 3 1,  13,  1|  Romanis militibus, aut me rege Romanis». Quae autem eorum qui superfuerunt
 4 1,  22,  1|        aperiret. Summa foederum Romanis religio est; itaque ad auditum
 5 1,  22,  2|         tempestas destinatumque Romanis iam diu fulmen Saguntino
 6 1,  22,  6|         ita instruxit aciem, ut Romanis adversus haec omnia obversis
 7 1,  24,  1| Antiocho speciosius quam quod a Romanis victus est. Inpulere regem
 8 1,  31,  1|         ut, quatenus urbs eripi Romanis non poterat triumphis arderet. ~
 9 1,  32,  1|    causa belli, qui libertate a Romanis data adversus ipsos usus
10 1,  33,  1|     quidem potuerit. Sed ante a Romanis obsessa est quam se ipsa
11 1,  40,  6|       ergo se hostibus, a facie Romanis praebuisset, Pontici per
12 1,  45,  2|  Germania? Num ego me interpono Romanis?» Itaque tantum gentis novae
13 1,  45,  3|  respexit Oceanum et, quasi hic Romanis orbis non sufficeret, alterum
14 2,  20,  1|  Expertis invicem Parthis atque Romanis, cum Crassus et Pacorus
15 2,  27,  1|         disciplina, armis etiam Romanis adsueverat; sed a Pisone