Lib. Cap. Par.

 1 1,   1,  2|       ausus Albanos, gravem et diu principem populum. Sed cum
 2 1,   1,  2|        infra gloriam fuit. Nec diu in fide Albanus. Nam Fidenates
 3 1,   1,  4|       terrarum promittere. Tam diu superbiam regis populus
 4 1,   4,  1|    iussit. Tarquinii tamen tam diu dimicaverunt, donec Arruntem
 5 1,   5,  1|        Regilli lacum dimicatur diu Marte vario, donec Postumius
 6 1,  19,  2|    bella faciebant. Itaque cum diu multumque eluderent Saluvii,
 7 1,  22,  2|      destinatumque Romanis iam diu fulmen Saguntino igne conflavit,
 8 1,  22,  8|  Sicilia mandata Marcello. Nec diu restitit: tota enim insula
 9 1,  22, 11|       legibus pacis: steterunt diu mutua admiratione defixi.
10 1,  36,  1|      perfecit audacia. Sed non diu latent scelera. Corruptae
11 1,  43,  2| monstrare percusserit. Sed non diu lapidatione terruere Romanos.
12 2,  10,  2|       tota Hispania persecuti. Diu et ancipiti semper acie
13 2,  13,  9| circumventus ipse est. Nam cum diu aequo Marte contenderent,
14 2,  13, 13|      felicitate, sed anceps et diu triste proelium, ut plane
15 2,  13, 13|     nemo umquam meminerat, cum diu pari Marte acies nihil amplius