Lib. Cap. Par.

 1 1,   1,  1|       asylum facit, et statim mira vis hominum: Latini Tuscique
 2 1,   7,  1|          speciosius. Ea certe fuit vis calamitatis, ut in experimentum
 3 1,  22,  2|           et luctuosa Punici belli vis atque tempestas destinatumque
 4 1,  22, 10|           ad singulos illius motus vis imbrium effusa est, tanta
 5 1,  23,  1|           iniurias, cum ille ultra vis victoriae in templa et aras
 6 1,  42,  1|       infestior Metellus in hostes vis victoris exercuit, victisque
 7 1,  45,  2|          intra ripam subito Romana vis. Nec semel Rhenus, sed iterum
 8 2,   5,  1| promulgandi dies, cum subito tanta vis hominum undique apparuit,
 9 2,  13, 14|           caedam principis. Quanta vis fati! Manaverat late coniuratio,
10 2,  20,  1|         Atque ita secuta est minor vis hostium quam inminebat;