Cap.
1 1 | consulem renuntiavi, ut ea res mihi fidei magistratuique
2 1 | suffragiisque consentiant, eaque res vobis populoque Romano pacem,
3 1 | me rogante datus esset ea res fauste feliciter prospereque
4 3 | coniunctior quam is cui res publica a me iam traditur
5 5 | hominis amici fortunas quam res publica consulem ad communem
6 6 | postulabat. Quod si tum, cum res publica vim et severitatem
7 20| est versatus ut hic multas res et magnas sine imperatore
8 22| imperio coegit; omnes urbanae res, omnia haec nostra praeclara
9 24| senatus et populi et eorum qui res iudicant mentis permovere.
10 24| praesertim cum haec eadem res plurimas gratias, firmissimas
11 25| scientia non potest esse; res enim sunt parvae, prope
12 28| discrepare. Difficilis autem res ideo non putatur quod et
13 29| Magnus dicendi labor, magna res, magna dignitas, summa autem
14 30| sapientia; vi geritur res, spernitur orator' non solum
15 30| denique in civitate ea prima res propter quam ipsa est civitas
16 33| Bithyniam tueretur, alterius res et terra et mari calamitosae
17 33| auxerunt; L. Luculli vero res tantae exstiterunt ut neque
18 37| est reddenda ratio, duae res vehementer in praetura desideratae
19 42| Umbria; dedit ei facultatem res publica liberalitatis, qua
20 45| accusationis cogitatio, non parva res sed nimirum omnium maxima.
21 74| voluptatis laborisque dispertiunt res publicas suas retinuerunt;
22 75| maiorum instituta quae res ipsa, quae diuturnitas imperi
23 78| At enim te ad accusandum res publica adduxit. Credo,
24 83| illius ut orbetur auxilio res publica, ut minuatur contra
25 84| adiutoribus hoc quod conceptum res publica periculum parturit
26 85| ornata suis praesidiis erit res publica, facile et magistratuum
27 86| publicae causa, qua nulla res cuiquam potior debet esse,
28 89| legatus fuit, exercitus duxit, res maximas gessit? At habet
|