Cap.

 1 6 |         civium postulabat. Quod si tum, cum res publica vim et
 2 7 |         vere accusari in amicitia, tum, etiam si falso accuseris,
 3 8 |                Neque enim, si tibi tum cum peteres <consulatum
 4 12|         stipendia in eo bello quod tum populus Romanus non modo
 5 24|            periculo cum re publica tum etiam nostris rebus perfrui
 6 26|     Quiritgum meum esse aio.' Quid tum? 'inde ibi ego te ex gure
 7 26|         cum ceteris rebus absurdum tum vero in illo: 'Suis utrisque
 8 26|            duce redibant. Haec iam tum apud illos barbatos ridicula,
 9 38| multitudine, cum apud suos gratia, tum vero in consule declarando
10 38|           sumpsit, ipse cum fortis tum etiam felix.' Hoc quanti
11 49|          inflatum cum spe militum <tum> conlegae mei, quem ad modum
12 51|                                    Tum igitur, his rebus auditis,
13 51|            indicavit atque induit. Tum enim dixit duo corpora esse
14 52|                                His tum rebus commotus et quod homines
15 52|       commotus et quod homines iam tum coniuratos cum gladiis in
16 55| tranquillitatem vitae secuti sunt, tum vero in his L. Murenae tantis
17 56|          cum sunt gravia, iudices, tum illud acerbissimum est quod
18 56|            re umquam alienus fuit, tum ea condicione nobis erat
19 58|          sapientissimi homines qui tum rem illam iudicabant ita
20 68|         Murena illa esse commissa; tum egomet tibi contra legem
21 78|           L. Murenae gratia facio, tum me pacis, oti, concordiae,
22 82|          vim tribuniciam viderint, tum se facilius inermem et debilitatum
23 86|       miseri et cum corporis morbo tum animi dolore confecti, L.