Cap.

 1 24| mirum, si ob hanc facultatem homines saepe etiam non nobiles
 2 26| ridicula, credo, videbantur, homines, cum recte atque in loco
 3 27|      mirum videri solet, tot homines, tam ingeniosos, post tot
 4 30|  igitur> quae possint locare homines in amplissimo gradu dignitatis,
 5 40| restitutus. Qua re delectant homines, mihi crede, ludi, etiam
 6 42|    autem in Gallia ut nostri homines desperatas iam pecunias
 7 47|       suffragiorum. Graviter homines honesti atque in suis vicinitatibus
 8 49|      ex genere distinguebant homines perculsi Sullani temporis
 9 52|   tum rebus commotus et quod homines iam tum coniuratos cum gladiis
10 55|    cotidianis fortunatos eos homines iudicarem qui remoti a studiis
11 58|      Noluerunt sapientissimi homines qui tum rem illam iudicabant
12 63|      et Aristotele, moderati homines et temperati, aiunt apud
13 69|      in ea non esse gravatos homines prodire hora tertia in campum
14 69|      iudices; quid? si multi homines nostri ordinis honestissimi;
15 70|     eo quo semper usi sumus? Homines tenues unum habent in nostrum
16 72|   amicis et tribulibus? Haec homines tenuiores praemia commodaque
17 74|   cubans, melius quam Romani homines qui tempora voluptatis laborisque