Cap.

 1 1 |    auspicato comitiis centu riatis L. Murenam consulem renuntiavi,
 2 2 |        reprensa est, ante quam pro L. Murena dicere instituo,
 3 3 |      severe gesto consulatu causam L. Murenae attingere. Cuius
 4 6 |         urbe expulisse et nunc pro L. Murena dicere. Ego autem
 5 7 |   necessitudinisque oblitum causam L. Murenae contra se defendere.
 6 11|           dicendi facultas de vita L. Murenae dicere aliquid
 7 13|                Saltatorem appellat L. Murenam Cato. Maledictum
 8 14|              Nihil igitur in vitam L. Murenae dici potest, nihil,
 9 15|        Paria cognosco esse ista in L. Murena, atque ita paria
10 15|            superarit. Contempsisti L. Murenae genus, extulisti
11 15|      familiae plebeiae, et proavus L. Murenae et avus praetor
12 20|          summo imperatori legatus, L. Lucullo, fuit; qua in legatione
13 20|            haec quamquam praesente L. Lucullo loquor, tamen ne
14 20|         testata sunt omnia, quibus L. Lucullus tantum laudis
15 31|            M. Fulvi, de rege Perse L. Pauli, de Pseudophilippo
16 31|             Metelli, de Corinthiis L. Mummi. Sin haec bella gravissima
17 31|          video; cuius belli victor L. Scipio aequa parta cum
18 32|            nimirum antepones. Quem L. Sulla maximo et fortis
19 32|       Asiam cum pace dimisit; quem L. Murena, pater huiusce,
20 33|           regis et nomen auxerunt; L. Luculli vero res tantae
21 34|       gessisset neque tanta gloria L. <Lucullus>, neque vero
22 34| arbitrarentur? Hoc igitur in bello L. Murenam legatum fortissimi
23 36|      ratione tota comitiorum. Quis L. Philippum summo ingenio,
24 37|      petitionem reservavit. Nam et L. Luculli exercitus qui ad
25 37|           convenerat idem comitiis L. Murenae praesto fuit, et
26 38|          est, non est mirandum eam L. Murenae apud populum profuisse. ~
27 40|                                    L. Otho, vir fortis, meus
28 42|         consule probavi. Sed tamen L. Murenae provincia multas
29 55|          repente moverunt prius de L. Murenae fortuna conquerar.
30 55|       secuti sunt, tum vero in his L. Murenae tantis tamque improvisis
31 56|         quem intellego non iniuria L. Murenae sed honoris contentione
32 58|           illud deprecabor ne quid L. Murenae dignitas illius,
33 58|            deleverat cum accusavit L. Cottam. Erat in <eo> summa
34 58|            et> dignitatem plurimum L. Cottae profuisse. Noluerunt
35 64|     eiusdem anni custodia te atque L. Murenam fortuna posuisset,
36 66|     gravior, sapientior? Possum de L. Philo, de C. Gallo dicere
37 68|   intellegi possit. Qua re doce ab L. Murena illa esse commissa;
38 71|          senatus consulto quod est L. Caesare consule factum
39 73|          Universos. Non igitur, si L. Natta, summo loco adulescens,
40 76|           civis optimus, cum esset L. Pauli nepos, P. Africani,
41 78|            amicitiae dignitatisque L. Murenae gratia facio, tum
42 78|           cogitantem! Non usque eo L. Catilina rem publicam despexit
43 79|        timendus est nunc exercitus L. Catilinae quam isti qui
44 81|            iam ab eo tempore quo a L. Catilina et Cn. Pisone
45 83|        tenetis, vos gubernatis. Si L. Catilina cum suo consilio
46 83|       posset iudicare, condemnaret L. Murenam, si interficere
47 84|          in hac causa non solum de L. Murenae verum etiam de
48 86|         tum animi dolore confecti, L. Murenae, recentem gratulationem
49 87|  fortunaque privare. Atque ita vos L. Murena, iudices, orat atque