|
13.
Saltatorem appellat L. Murenam Cato. Maledictum est, si vere obicitur,
vehementis accusatoris, sin falso, maledici conviciatoris. Qua re cum ista sis
auctoritate, non debes, M. Cato, adripere maledictum ex trivio aut ex scurrarum
aliquo convicio neque temere consulem populi Romani saltatorem vocare, sed
circumspicere quibus praeterea vitiis adfectum esse necesse sit eum cui vere
istud obici possit. Nemo enim fere saltat sobrius, nisi forte insanit, neque in
solitudine neque in convivio moderato atque honesto. Tempestivi convivi, amoeni
loci, multarum deliciarum comes est extrema saltatio. Tu mihi adripis hoc quod
necesse est omnium vitiorum esse postremum, relinquis illa quibus remotis hoc
vitium omnino esse non potest? Nullum turpe convivium, non amor, non comissatio,
non libido, non sumptus ostenditur, et, cum ea non reperiantur quae voluptatis
nomen habent quamquam vitiosa sunt, in quo ipsam luxuriam reperire non potes,
in eo te umbram luxuriae reperturum putas?
14.
Nihil igitur in vitam L. Murenae dici potest, nihil, inquam, omnino, iudices.
Sic a me consul designatus defenditur ut eius nulla fraus, nulla avaritia,
nulla perfidia, nulla crudelitas, nullum petulans dictum in vita proferatur.
Bene habet; iacta sunt fundamenta defensionis. Nondum enim nostris laudibus,
quibus utar postea, sed prope inimicorum confessione virum bonum atque integrum
hominem defendimus. Quo consti tuto facilior est mihi aditus ad contentionem
dignitatis, quae pars altera fuit accusationis.
15.
Summam video esse in te, Ser. Sulpici, dignitatem generis, integritatis,
industriae ceterorumque ornamentorum omnium quibus fretum ad consulatus
petitionem adgredi par est. Paria cognosco esse ista in L. Murena, atque ita
paria ut neque ipse dignitate vinci <a te> potuerit neque te dignitate
superarit. Contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum. Quo loco si tibi hoc
sumis, nisi qui patricius sit, neminem bono esse genere natum, facis ut rursus
plebes in Aventinum sevocanda esse videatur. Sin autem sunt amplae et honestae
familiae plebeiae, et proavus L. Murenae et avus praetor fuit, et pater, cum
amplissime atque honestissime ex praetura triumphasset, hoc faciliorem huic
gradum consulatus adipiscendi reliquit quod is iam patri debitus a filio
petebatur.
|