|
52.
His tum rebus commotus et quod homines iam tum coniuratos cum gladiis in campum
deduci a Catilina sciebam, descendi in campum cum firmissimo praesidio
fortissimorum virorum et cum illa lata insignique lorica, non quae me
tegeret--etenim sciebam Catilinam non latus aut ventrem sed caput et collum
solere petere--verum ut omnes boni animadverterent et, cum in metu et periculo
consulem viderent, id quod est factum, ad opem praesidiumque concurrerent.
Itaque cum te, Servi, remissiorem in petendo putarent, Catilinam et spe et
cupiditate inflammatum viderent, omnes qui illam ab re publica pestem depellere
cupiebant ad Murenam se statim contulerunt.
53.
Magna est autem comitiis consularibus repentina voluntatum inclinatio,
praesertim cum incubuit ad virum bonum et multis aliis adiumentis petitionis
ornatum. Qui cum honestissimo patre atque maioribus, modestissima adulescentia,
clarissima legatione, praetura probata in iure, grata in munere, ornata in
provincia petisset diligenter, et ita petisset ut neque minanti cederet neque
cuiquam minaretur, huic mirandum est magno adiumento Catilinae subitam spem
consulatus adipiscendi fuisse?
54.
Nunc mihi tertius ille locus est relictus orationis, de ambitus criminibus,
perpurgatus ab eis qui ante me dixerunt, a me, quoniam ita Murena voluit,
retractandus; quo in loco <C.> Postumo, familiari meo, ornatissimo viro,
de divisorum indiciis et de deprehensis pecuniis, adulescenti ingenioso et
bono, Ser. Sulpicio, de equitum centuriis, M. Catoni, homini in omni virtute
excellenti, de ipsius accusatione, de senatus consulto, de re publica
respondebo.
|