|
79.
Quaeris a me ecquid ego Catilinam metuam. Nihil, et curavi ne quis metueret,
sed copias illius quas hic video dico esse metuendas; nec tam timendus est nunc
exercitus L. Catilinae quam isti qui illum exercitum deseruisse dicuntur. Non
enim deseruerunt sed ab illo in speculis atque insidiis relicti in capite atque
in cervicibus nostris restiterunt. Hi et integrum consulem et bonum imperatorem
et natura et fortuna cum rei publicae salute coniunctum deici de urbis
praesidio et de custodia civitatis vestris sententiis deturbari volunt. Quorum
ego ferrum et audaciam reieci in campo, debilitavi in foro, compressi etiam
domi meae saepe, iudices, his vos si alterum consulem tradideritis, plus multo
erunt vestris sententiis quam suis gladiis consecuti. Magni interest, iudices, id quod ego multis
repugnantibus egi atque perfeci, esse Kalendis Ianuariis in re publica duo
consules.
80.
Nolite arbitrari, mediocribus consiliis aut usitatis viis <eos> uti. Non
lex improba, non perniciosa largitio, non auditum aliquando aliquod malum rei
publicae quaeritur. Inita sunt in hac civitate consilia, iudices, urbis
delendae, civium trucidandorum, nominis Romani exstinguendi. Atque haec cives, cives,
inquam, si eos hoc nomine appellari fas est, de patria sua et cogitant et cogitaverunt.
Horum ego cotidie consiliis occurro,
audaciam debilito, sceleri resisto. Sed moneo, iudices. In exitu iam est meus
consulatus; nolite mihi subtrahere vicarium meae diligentiae, nolite adimere
eum cui rem publicam cupio tradere incolumem ab his tantis periculis
defendendam.
81.
Atque ad haec mala, iudices, quid accedat aliud non videtis? Te, te appello,
Cato; nonne prospicis tempestatem anni tui? Iam enim <in> hesterna
contione intonuit vox perniciosa designati tribuni, conlegae tui; contra quem
multum tua mens, multum omnes boni providerunt qui te ad tribunatus petitionem
vocaverunt. Omnia quae per hoc triennium agitata sunt, iam ab eo tempore quo a
L. Catilina et Cn. Pisone initum consilium senatus interficiendi scitis esse,
in hos dies, in hos mensis, in hoc tempus erumpunt.
|