Cap. Par. Frag
1 1, 1 | dissolverunt? Nam ita ego defendo M. Fonteium, iudices, itaque
2 1, 2 | velit. Quaero enim abs te, M. Plaetori, possitne tibi
3 1, 2 | causa, si, qua in re abs te M. Fonteius accusatur, auctorem
4 2, 3 | qui unum se in quaestura M. Fonteio nummum dedisse,
5 4, 12 | quod significet pecuniam <M.> Fonteio datam, unum ex
6 4, 12 | defensio? Provinciae Galliae M. Fonteius praefuit, quae
7 4, 12 | sunt, partim qui cum ipso M. Fonteio ferrum ac manus
8 4, 13 | generum varietate constaret M. Fonteius, ut dixi, praefuit;
9 4, 14 | nunc primum audent contra M. Fonteium inermem consistere.
10 4, 15 | iudices, qui oppugnatum M. Fonteium cognostis, qui
11 4, 16 | ornatissimus hiemavit in Gallia M. Fonteio imperante. Satisne
12 4, 16 | voluisse earum rerum quae M. Fonteio praetore gererentur
13 4, 17a | iudicium nihil agi nisi ut M. Fonteio oppresso testimoniis
14 5, 17b | Obiectum est etiam quaestum M. Fonteium ex viarum munitione
15 5, 18 | possunt, tamenne vos omnia in M. Fonteium iratis testibus
16 5, 18 | maioribus rei publicae negotiis M. Fonteius impediretur, et
17 5, 18 | rescripserint, cognoscite. L. M. ad C. Annivm leg., ad C.
18 5, 19a | rationem munitionis neque ad M. Fonteium pertinere et ab
19 6, 19b | iudices, ita constitutum est, M. Fonteio non in Gallia primum
20 7, 21 | quia Galli dicunt, idcirco M. Fonteius nocens existimandus
21 7, 24 | rerum gestarum ornamentis M. Aemilio Scauro fuisse?
22 7, 24 | testimonio ipso, quae in M. Marcellum inimico animo
23 7, 26 | tantum roboris ut L. <Crasso, M.> Scauro testi non crederent;
24 7, 27 | quam cunctae Galliae ex M. Fontei calamitate, in qua
25 7, 32 | populi Romani atque amici, M. Fonteium incolumem esse
26 8, 34 | Si M. Fonteium, iudices, in causa
27 8, 35 | oppugnarunt, cumque inimici M. Fontei vobis ac populo
28 8, 36 | erit nobis amicus meus, M. Plaetorius, ut suos novos
29 8, 36 | deprecetur, aut, si non poterit, M. Fabium, subscriptorem eius,
30 9, 37 | quid faciendum vobis <in> M. Fonteio arbitramini? de
31 9, 38 | M. Aemilium Scaurum, summum
32 9, 38 | virum, scimus accusatum a M. Bruto. Exstant orationes,
33 9, 38 | dicta et obiecta. Quam multa M'. Aquilius audivit in suo
34 9, 40 | M. Fonteius ita duabus actionibus
35 9, 40 | fortuna ad probra non audienda M. Fonteius quam illi de quibus
36 10, 43 | habuerit; scietis fuisse tum M. Cornutum, L. Cinnam, L.
37 11, 44 | signis inferuntur Galli in M. Fonteium et instant atque
38 11, 44 | consilio sed etiam manu M. Fontei conservatam esse
39 11, 46 | Propugnat pariter pro salute M. Fontei Narbonensis colonia,
40 11, 46 | ceteri negotiatores uno animo M. Fonteium atque una voce
41 11, 48 | iudices, virum fortissimum, M. Fonteium, parentis et sororis
42 11, 49 | fortunam longe disparem, M. Fontei, si deligere potuisses
|