|
37. Quod
si in turpi reo patiendum non esset ut quicquam isti se minis profecisse
arbitrarentur, quid faciendum vobis <in> M. Fonteio arbitramini? de quo
homine, iudices--iam enim mihi videor hoc prope causa duabus actionibus
perorata debere dicere--de quo vos homine ne ab inimicis quidem ullum fictum
probrorum non modo crimen sed ne maledictum quidem audistis. Ecquis umquam
reus, praesertim in hac vitae ratione versatus, in honoribus petendis, in
potestatibus, in imperiis gerendis, sic accusatus est ut nullum probrum, nullum
facinus, nulla turpitudo quae a libidine aut a petulantia aut ab audacia nata
esset, ab accusatore obiceretur, si non vera, at ficta cum aliqua ratione ac
suspicione?
38. M.
Aemilium Scaurum, summum nostrae civitatis virum, scimus accusatum a M. Bruto. Exstant
orationes, ex quibus intellegi potest multa in illum ipsum Scaurum esse dicta,
falso; quis negat? verum tamen ab inimico dicta et obiecta. Quam multa M'.
Aquilius audivit in suo iudicio, quam multa L. Cotta, denique P. Rutilius! qui,
etsi damnatus est, mihi videtur tamen inter viros optimos atque innocentissimos
esse numerandus. Ille igitur ipse homo sanctissimus ac temperantissimus multa
audivit in sua causa quae ad suspicionem stuprorum ac libidinum pertinerent.
39.
Exstat oratio hominis, ut opinio mea fert, nostrorum hominum longe
ingeniosissimi atque eloquentissimi, C. Gracchi; qua in oratione permulta in L.
Pisonem turpia ac flagitiosa dicuntur. At in quem virum! qui tanta virtute
atque integritate fuit ut etiam illis optimis temporibus, cum hominem invenire
nequam neminem posses, solus tamen Frugi nominaretur. Quem cum in contionem
Gracchus vocari iuberet et viator quaereret, quem Pisonem, quod erant plures:
'cogis me,' inquit, 'dicere inimicum meum Frugi.' Is igitur vir quem ne
inimicus quidem satis in appellando significare poterat, nisi ante laudasset,
qui uno cognomine declarabatur non modo quis esset sed etiam qualis esset,
tamen in falsam atque iniquam probrorum insimulationem vocabatur;
40.
M. Fonteius ita duabus actionibus accusatus est ut obiectum nihil sit quo
significari vestigium libidinis, petulantiae, crudelitatis, audaciae possit;
non modo nullum facinus huius protulerunt sed ne dictum quidem aliquod
reprehenderunt. Quod si aut quantam voluntatem habent ad hunc opprimendum aut
quantam ad male dicendum licentiam, tantum haberent aut <ad> ementiendum
animi aut ad fingendum ingeni, non meliore fortuna ad probra non audienda M.
Fonteius quam illi de quibus antea commemoravi fuisset. Frugi igitur hominem,
iudices, frugi, inquam, et in omnibus vitae partibus moderatum ac temperantem,
plenum pudoris, plenum offici, plenum religionis videtis positum in vestra fide
ac potestate, atque ita ut commissus sit fidei, permissus potestati.
|