Caput

 1 2 |         deducens tramite lucem: ~Claudius animam agere coepit nec
 2 5 |           poiê polis êde tokêes ~Claudius gaudet esse illic philologos
 3 6 | interesse." Excandescit hoc loco Claudius et quanto potest murmure
 4 7 |       est et timet môrou plêgên. Claudius ut vidit virum valentem,
 5 9 |        in haec verba: "Cum divus Claudius et divum Augustum sanguine
 6 9 |        vorare,' censeo uti divus Claudius ex hac die deus sit, ita
 7 9 |         sententiae, et videbatur Claudius sententiam vincere. Hercules
 8 11|   recitavit: "quandoquidem divus Claudius occidit socerum suum Appium
 9 12|       tantus concentus, ut etiam Claudius audire posset. Omnes laeti,
10 12|        semper Saturnalia erunt." Claudius ut vidit funus suum, intellexit
11 13|       Delectabatur laudibus suis Claudius, et cupiebat diutius spectare.
12 13|        occurrere, et magna voce "Claudius" inquit "veniet." Cum plausu
13 13|         Mnester pantomimus, quem Claudius decoris causa minorem fecerat.
14 13|      Amphaeus, Pheronactus, quos Claudius omnes, necubi imparatus
15 13|     occurrunt. Quos cum vidisset Claudius, exclamat: panta philôn
16 14| veteribus missionem dari, ne vel Claudius unquam simile speraret.