|
5.
Et hactenus rem militarem privatus egit. Dehinc
a Germanicus legionibus, ubi auditum est Commodum occisum, Iulianum autem cum
odio cunctorum imperare, multis hortantibus repugnans imperator est appellatus
apud Carnuntum idibus Augustis. Qui etiam --- sestertia, quod nemo umquam
principum, militibus dedit. Dein firmatis, quas post tergum relinquebat,
provinciis Romam iter contendit cedentibus sibi cunctis, quacumque iter fecit,
cum iam Illyriciani exercitus et Gallicani cogentibus ducibus in eius verba
iurassent; excipiebatur enim ab omnibus quasi ultor Pertinacis. Per idem tempus
auctore Iuliano Septimius Severus a senatu hostis est appellatus legatis ad
exercitum senatus verbismissis qui iuberent, ut ab eo milites senatu
praecipiente discederent. Et Severus quidem cum audisset senatus consentientis
auctoritate missos legatos, primo pertimuit, postea id egit corruptis legatis,
ut apud exercitum pro se loquerentur transirentque in eius partes. His compertis Iulianus senatus consultum fieri fecit
de participando imperio cum Severo. Incertum, vere id an dolo fecerit, cum iam
ante misisset notos ducum interfectores quosdam, qui Severum occiderent, ita ut
ad Pescennium Nigrum interficiendum miserat, qui et ipse imperium contra eum
susceperat auctoribus Syriacis exercitibus. Verum Severus evitatis eorum
manibus, quos ad se interficiendum Iulianus miserat, missis ad praetorianos
litteris signum vel deserendi vel occidendi Iuliani dedit statimque auditus
est. Nam et
Iulianus occisus est in Palatio, et Severus Romam invitatus. Ita, quod nulli
umquam contigit, nutu tantum Severus victor est factus armatusque Romam
contendit.
6.
Occiso Iuliano cum Severus in castris et tentioriis quasi per hostium veniens
adhuc maneret, centum senatores legatos ad eum senatus misit ad gratulandum
rogandumque. Qui ei occurrerunt Interamnae armatumque circumstantibus armatis
salutarunt excussi, ne quid ferri haberent. Et postera die occurente omni
famulitio aulico septingenos vicenos aureos legatis dedit eosdemque praemisit
facta potestate, si qui velent remanere ac secum Romae redire. Fecit etiam
statim praefectum praetorii Falvium Iuvenalem, quem etiam Iulianus tertium
praefectum sibi adsumpserat. Interim Romae ingens trepidatio militum civiumque,
quod armatus contra eos Severus veniret, qui se hostem iudicassent. His
accessit quod comperit Pescennium Nigrum a Syriacis legionibus imperatorem
appellatum. Cuius edicta et litteras ad populum vel senatorum intercepit per
eos, qui missi fuerant, ne vel proponerentur populo vellegerentur in curia.
Eodem tempore etiam de Clodio Albino sibi substituendo cogitavit, cui
Caesarianum decretum a Commodo iam videbatur imperium. Sed eos ipsos
pertimescens, de quibus recte iudicabat, Heraclitum ad optinendas Brittanias,
Plautianum ad occupandos Nigri liberos misit. Cum Romam Severus venisset,
praetorianos cum subarmalibus inermes sibi iussit occurere. Eosdem sic ad
tribunal vocavit armatis undique circumdatis.
7.
Ingressus deinde Romam armatus cum armatis militibus Capitolium ascendit. Inde
in Palatium eodem habitu perrexit praelatis signis, quae praetorianis ademerat,
supinis, non erectis. Tota deinde urbe milites in templis, in porticibus, in
aedibus Palatinis quasi in stabulis manserunt, fuitque ingressus Severi Odiosus
atque terribilis, cum milites inempta diriperent vastationem urbi minantes. Alia die armatis stipatus non solum militibus, sed
etiam amicis in senatum venit. In curia reddidit rationem suscepti imperii causatusque
est, quod ad se occidendum Iulianus notos ducum caedibus misisset. Fieri etiam
senatus consultum coegit, ne liceret imperatori in consulto senatu occidere
senatorem. Sed cum in senatu esset, milites per seditionem dena milia
poposcerunt a senatu exemplo eorum, qui Augustum Octavianum Romam deduxerant
tantumque acceperant. Et cum eos voluisset comprimere Severus nec potuisset,
tamen mitigatos addita liberalitate dimisit. Funus deinde censorium Pertinacis
imagini duxit eumque inter divos sacravit addito flamine et sodalibus
Helvianis, qui Marciani fuerant. Se quoque Pertinacem vocari iussit, quamvis
postea id nomen aboleri voluerit quasi omen. Amicorum dehinc eas alienunm
dissolvit.
8.
Filias suas dotatas maritis Probo et Aetio dedit. et cum Probo genero suo
praefecturam urbi optulisset, ille recusavit dixitque minus sibi videri
praefectum esse quam principis generum. Utrumque autem generum statim consulem
fecit, utrumque ditavit. Alia die ad senatum venit et amicos Iuliani incusatos
proscriptioni ac neci dedit. Causas plurimas audivit. accusatos a provincialibus
indices probatis rebus graviter punivit. Rei frumentariae, quam minimam
reppererat, ita consuluit, ut excendens vita septem annorum canonem p. R.
relinqueret. Ad orientis statum confirmandum profectus est nihil adhunc de
Nigro palam dicens. Ad Africam tamen
legiones misit, ne per Libyam atque Aegyptum Niger Africam occuparet ac p. R.
penuria rei frumentariae perurgeret. Domitium Dextrum in locum Bassi praefectum
urbi reliquit atque intra triginta dies, quam Romam venerat, est profectus.
Egressus ab urbe ad Saxa rubra seditionem ingentem ob locum castrorum
metandorum ab exercitu passus est. Occurrit ei et statim Geta frater suus, quem
provinciam sibi creditam regere praecepit aliud sperantem. Nigri liberos ad se
adductos in eo habuit honore, quo suos. Miserat sane legionem, quae Graeciam
Thraciamque praeciperet, ne eas Pescennius occuparet, sed iam Byzantium Niger
tenebat. Perinthum
etiam Niger volens occupare plurimos de exercitu interficit atque ideo hostis
cum Aemiliano est appellatus. Cumque Severum ad participatum vocaret, contemtus
est. Promisit sane Nigro tutum exilium,
si vellet, Aemiliano autem non ignovit. Aemilianus dehinc in Hellesponto a
Severi ducibus Cyzicum primum confugit atque inde in aliam civitatem, in qua
eorum iussus occisus est. Fusae sunt item copiae ab isdem ducibus etiam Nigri.
|