|
9.
His auditis ad senatum Severus quasi confectis rebus litteras misit. Dein
conflixit cum Nigro eumque apud Cyzicum interemit caputque eius pilo
circumtulit. Filios Nigri post hoc, quos suorum liberorum cultu haberat, in
exilium cum matre misit. Litteras ad senatum de victoria dedit neque quemquam senatorum,
qui Nigri partium fuerant, praeter unum supplicio adfecit. Antiochensibus iratior
fuit, quod et administrantem se in oriente inriserant et Nigrum etiam victum
iuverant. Denique multa his ademit. Neapolitanis etiam Palaestinensibus ius
civitatis tulit, quod pro Nigro diu in armis fuerunt. In multos saeve
animadvertit, praeter ordinem senatorium, qui Nigrum fuerant secuti. Multas etiam civitates
eiusdem partis iniuriis adfecit et damnis. Eos
senatores occidit, qui cum Nigro militaverant ducum vel tribunorum nomine.
Deinde circa Arabiam plura gessit. Parthis etiam in dicionem redactis nec non
etiam Adiabenis, qui quidem omnes cum Pescennio senserant. Atque ob hoc
reversus triumpho delato appellatus est Arabicus Adiabenicus Parthicus. Sed
triumphum respuit, ne videretur de civili triumphare victoria. Excusavit et Parthicum
nomen, ne Parthos lacesseret.
10.
Redeunti sane Romam post bellum civile Nigri aliud bellum civile Clodi Albini nuntiatum
est, qui rebellavit in Gallia. Quare postea occisi sunt filii eius cum matre.
Albinum igitur statim hostem iudicavit et eos, qui ad illum mollius vel
scripserunt vel rescripserunt. Et cum iret contra Albinum, in itinere apud
Viminacium filium suum maiorem Bassianum adposito Aurelii Antonini nomine
Caesarem appellavit, ut fratrem suum Getam ab spe imperii, quam ille
conceperat, summoveret. Et nomen quidem
Antonini idcirco filio adposuit, quod somniaverat Antoninum sibi successurum.
Unde Getam etiam quidam Antoninum putant dictum, ut et ipse succederet in
imperio. Aliqui putant idcirco illum Antoninum appellatum, quod Severus ipse in
Marci familiam transire voluerit. Et primo quidem ab Albinianis Severi duces
victi sunt. Tunc sollitus cum consuleret, a Pannonicianis auguribus comperit se
victorem futurum, adversarium vero nec in potestatem venturum neque evasurum,
sed iuxta aquam esse periturum. Multi statim amici Albini deserentes venere,
multi duces capti sunt, in quos Severus animadvertit.
11.
Multis interim varie gestis in Gallia primo apud Tinurtum contra Albinum
felicissime pugnavit Severus; cum quidem ingens periculum equi casu adit, ita
ut mortuus ictu plumbeae crederetur, ut alius iam paene imperator ab exercitu
diligeretur. Eo tempore lectis actis, quae de Clodio Celsino laudanto, qui
Adrumetinus et adfinis Albini erat, facta sunt, iratus senatui Severus, quasi
hoc Albino senatus praestitisset, Commodum inter divos referendum esse censuit,
quasi hoc genere se de senatu posset ulcisci. Priusque inter milites divum
Commodum pronuntiavit idque ad senatum scripsit addita oratione victoriae.
Senatorum deinde, qui in bello erant interempti, cadavera dissipari iussit.
Deinde Albini corpore adlato paene seminecis caput abscidi iussit Romamque
deferri idque litteris prosecutus est. Victus est Albinus die XI. kal. Martias. reliquum
autem cadaver eius ante domum propriam exponi ac dui iacere iussit. Equum
praeterea ipse residens supra cadaver Albini egit expascentemque admonuit, ut
et effrenatus audacter protereret. Addunt alii, quod idem cadaver in Rhodanum
abici praecepit, simuletiam uxoris liberorumque eius.
12.
Interfectis innumeris Albini partium viris, inter quos multi principes civitatis,
multae feminae inlustres fuerunt, omnium bona publicata sunt aerariumque
auxerunt; cum et Hispanorum et Gallorum proceres multi occisi sunt. Denique militibus tantum stipendiorum quantum nemo
principum dedit. Filiis etiam suis ex hac proscriptione tantum reliquit quantum
nullus imperatorum, cum magnam partem auri per Gallias, per Hispanias, per
Italiam imperatoriam fecisset. Tuncque primum privatarum rerum procuratio
constituta est. Multi sane post Albinum fidem ei servantes bello a Severo
superati sunt. Eodem tempore etiam legio Arabica defecisse ad Albinum nuntiata
est. Ultus
igitur graviter Albinianam defectionem interfectis plurimis, genere quoque eius
extincto iratus Romam et populo et senatoribus venit. Commodum in senatu et
contione laudavit, deum appellavit, infamibus displicuisse dixit, ut appareret
eum apertissime furere. Post hoc de sua clementia disseruit, cum crudelissimus
fuerit et senatores infra scriptos occiderit.
|