|
1.
Ex duobus liberis, quos Septimius Severus
reliquit, quorum unum Antoninum exercitus, alterum pater dixit, Geta hostis est
iudicatus, Bassianum notum optinuisse imperium. De cuius maioribus frustra
putamus iterandum, cum omnia in Severi vita satis dicta sint. Huius igitur
pueritia blanda, ingeniosa, parentibus adfabilis, amicis parentum iucunda,
populo accepta, grata senatui, ipsi etiam ad amorem conciliandum salutaris
fuit. Non ille in litteris tardus, non in benivolentis segnis, non tenax in
largitate, non lentus in clementia, sed parentibus, visus. Denique, si quando feris
obiectos damnatos vidit, flevit aut oculos avertit. Quod populo plus quam
amabile fuit. Septennis puer, cum conlusorem suum puerum ob Iudaicam religionem
gravius verberatum audisset, neque patrem suum neque patrem pueri velut
auctores verberum diu respexit. Antiochensibus et Bysantiis interventu suo iura
vetusta restituit, quibus iratus fuit Severus, quod Nigrum iuverant. Plautiani odium crudelitatis causa concepit. Quod a
parentibus gratia sigillariorum acceperat, id vel clientibus vel magistris
sponte donavit. Sed haec puer.
2.
Egressus vero pueritiam seu patris monitis seu calliditate ingenii sive quod se
Alexandro Magno Macedoni aequandum putabat, restrictior, gravior, vultu etiam
truculentior factus est, prorsus ut eum, quem puerum scierant, multi esse non
crederent. Alexandrum Magnum eiusque gesta in ore semper habuit. Tiberium et Syllam in
conventu plerumque laudavit. Patris superbior fuit; fratrem magna eius
humilitate despexit. Post patris mortem in castra praetoria pergens apud
milites conquestus est circumveniri se fratris insidiis, atque ita fratrem in
palatio fecit occidi. Eius corpus statim cremari praecepit. Dixit praeterea in
castris fratrem sibi venenum parasse, matri eum inreverentem fuisse; egitque
publice his gratias, qui eum occiderunt. Addidit
denique his quasi fidelioribus erga se stipendium. Pars militum apud Albam
Getam occisum aegerrime accepit, dicentibus cunctis duobus se fidem, promisisse
liberis Severi, duobus servare debere, clausisque portis diu imperator non
admissus nisi delenitis animis, non solum querellis de Geta et criminationibus
editis, sed inormitate stipendii militibus, ut solet, placatis, atque inde
Romam redit. Tunc sub veste senatoria loricam habens cum armatis militibus curiam
ingressus est. Hos in medio inter
subsellia duplici ordine conlocavitet sic verba fecit. Questus est de fratris insidiis
in volute et incondite ad illius accusationem [et excusationem] sui. Quod
quidem nec senatus libenter accepit, cum ille dixisset fratri se omnia
permisisse, fratrem ab insidias fecisse nec vicem amori reddidisse fraterno.
3.
Post hoc relegatis deportatisque reditum in patriam restituit. Inde ad
praetorianos processit et in castris mansit. Altera die Capitolium petit, [ad]
eos, quos occidere parabat, adfabiliter est locutus innitensque Papiniano et
Ciloni ad Palatium redit. Cum flentem matrem Getae vidisset aliasque mulieres post
necem fratris, mulieres occidere conatus est, sed ob hoc retentus, ne augeretur
fratris occisi crudelitas. Laetum ad mortem coegit misso a se veneno: ipse enim
inter suasores Getae mortis primus fuerat, qui et primus interemptus est. Ipse
mortem eius saepissime flevit. Multos, qui caedis eius conscii fuerant,
interemit, sed et eum, qui imaginem eius honoravit. Post hoc fratrem patruelem
Afrum, cui pridie partes de cena miserat, iussit occidit. Qui cum se
praecipitasset percussorum timore et ad uxorem crure fracto erepisset, tamen
per ludibrium percussoribus deprehensus est et occisus. Occidit etiam
Pompeianum, Marci nepotem, ex filia natum et ex Pompeiano, cui nupta fuerat
Lucilla post mortem Veri imperatoris, quem et consulem bis fecerat et omnibus bellis
praeposuerat, quae gravissima tunc fuerunt, et ita quidem ut videretur a
latronibus interemptus.
4.
Dein in conspectu eius Papinianus securi percussus a militibus et occisus est.
Quo facto percussori dixit : "Gladio te exequi oportuit meum iussum."
Occisus est etiam eius iussu Patruinus ante templum divi Pii, tractaque sunt
eorum per plateam cadavera sine aliqua humanitatis reverentia. Filium etiam
Papiniani, qui ante triduum quaestor opulentum munus ediderat, interemit. Isdem
diebus occisi sunt innumeri, qui fratris eius partibus faverant. Occisi etiam liberti, qui Getae administraverant.
Caedes deinde in omnibus locis. Et in balneis factae caedes, occisique nonnulli
etiam cenantes, inter quos etiam Sammonicus Serenus, cuis libri plurimi ad
doctrinam extant. In summum discrimen etiam Chilo iterum praefectus et consul
venit ob hoc, quod concordiam inter fratres suaserat. Et cum idem Chilo sublata
veste senatoria nudis pedibus ab urbanicianis raptus esset, Antoninus seditionem
compressit. Multas praeterea postea caedes in urbe fecit, passim raptis
amilitibus nonnullis hominibus et occisis, quasi seditionem vindicans. Helvium
Pertinacem, suffectum consulem, ob hoc solum, quod filius esset imperatoris,
occidit. Neque cessavit umquam sub diversis occasionibus eos interficere, qui
fratris amici fuissent. Saepe in senatum, saepe in populum superbe invectus est
aut edictis propositis aut orationibus editis, Syllam se etiam ostendens
futurum.
|