|
5.
Fuit in litteris adsequendis [et] tenax veterum
scriptorum, paternarum etiam sententiarum memor, fratri semper invisus, matri
amabilior quam frater, sub balbe tamen canorus. Vestitus nitidi cupidissimus,
ita ut pater rideret. si quid accepita parentibus, ad suum contulit cultum
neque quicquam cuipiam dedit. Post Parthicum bellum pater cum ingenti gloria
floreret, Bassiano participi imperii appellato Geta quoque Caesaris et
Antonini, ut quidam dicunt, nomen accepit. Familiare illi fuit has quaestiones
grammaticis proponere, ut dicerent, singula animalia quomodo vocem emitterent,
velut : agni balant, porcelli grunniunt, palumbes minurriunt, ursi saeviunt,
leones rugiunt, leopardi rictant, elefanti barriunt, ranae coaxant, equi
hinniunt, asini rudunt, tauri mugiunt, easque de veteribus adprobare. Seneri
Sammonici libros familiarissimos habuit, quos ille ad Antoninum scripsit.
Habebat etiam istam consuetudinem, ut convivia et maxime prandia per singulas
litteras iuberet scientibus servis, velut in quo erat anser, apruna, anas, item
pullus, perdix, pavus, porcellus, piscis, perna et quae in eam litteram genera
edulium caderent, et item fasianus, farrata, ficus et talia. quare comis etiam
habebatur in adulescentia.
6.
Occiso eo pars militum, quae incorrupta erat, parricidium aegerrime accepit,
dicentibus cunctis duobus se liberis fidem promisisse, duobus servare debere,
clausique portis diu non est imperator admissus. Denique nisi querellis de Geta
editis et animis militum delenitis, inormibus etiam stipendiis datis Romam
Bassianus redire non potuit. Post hoc denique et Papinianus et multi alii
interempti sunt, qui vel concordiae faverant vel qui partium Getae fuerant, ita
ut utriusque ordinis viri et in balneo et cenantes et in publico percuterentur,
Papinianus ipse securi percussus sit, inprobante Bassiano, quod non gladio res
peracta sit. Ventum denique est usque ad seditionem urbanicianorum militum,
quos quidem non levi auctoritate Bassianus compressit tribuno eorum, ut alii
dicunt, interfecto, ut alii, relegato. Ipse autem tantum timuit, ut loricam sub
lato habens clavo etiam curiam sit ingressus atque ita rationem facti sui et
necis Geticae reddiderit. Quo quidem tempore Helvius Pertinax, filius
Pertinacis, qui postea est ab eodem Bassiano interemptus, recitanti fausta
praetori et dicenti "Sarmaticus maximus et Parthicus maximus", quasi
Gothicus. Quod dictum altius in pectus Bassiani descendit, ut postea nece
Pertinacis est adprobatum, nec solum Pertinacis sed et aliorum, ut supra dictum
est, passim et inique. Helvium autem etiam suspectum habuit adfectatae
tyrannidis, quod esset in amore omnium et filius Pertinacis imperatoris. Quae res nulli facile privato satis tuta est.
7.
Funus Getae accuratius fuisse dicitur quam eius, qui fratri videretur occisus.
Inlatusque est maiorum sepulchro, hoc est Severi, quod est in Appia via
euntibus ad portam dextra, specie Septizodii extructum, quod sibi ille vivus
ornaverat. Occidere
voluit et matrem Getae, novercam suam, quod fratrem lugeret, et mulieres, quas
post reditum de curia fluentes repperit. Fuit praeterea eius inmanitatis
Antoninus, ut his praecipue blandiretur, quos ad necem destinabat, ut eius
magis blandimentum timeretur quam iracundia. Mirum sane omnibus videbatur, quod
mortem Getae totiens etiam ipse fleret, quotiens nominis eius mentio fieret,
quotiens imago videretur aut statua. Varietas
autem tanta fuit Antonini Bassiani, immo tanta sitis caedis, ut modo fautores
Getae, modo inimicos occideret, quos fors obtulisset. Quo facto magis Geta
desiderabatur.
|