|
13.
Fuit in iure non incallidus, adeo ut statuisset
omnia rescripta veterum principum tollere, ut iure, non rescriptis ageretur,
nefas esse dicens leges videri Commodi et Caracalli et hominium inperitorum
voluntates, cum Traianus numquam libellis responderit, ne ad alias causas facta
praeferrentur, quae ad gratiam composita viderentur. In annonis tribuendis
largissimus fuit, in auro parcissimus, in verberandis [vel] aulicis tam inpius,
tam pertinax, tam asper, ut servi illum sui non Macrinum dicerent, sed
Macellinum, quod macelli specie domus eius cruentaretur sanguine vernularum.
Vini cibusque avidissimus, nonnumquam usque ad ebrietatem, sed vespertinis
horis. Nam si prandisset vel privatim, parcissimus, in cena effusissimus.
Adhibuit convivio litteratos, ut loquens de studiis liberalibus necessario
abstemius.
14.
Sed cum eius viliatem homines antiquam cogitarent, crudelitatem morum viderent,
hominem putidulum in imperio ferre non possent, et maxime milites, qui multa
eius meminerant funestissima et aliquando turpissima, inita factione illum
occiderunt cum puero filio Diadumeno, scilicet Antonino cognomine, de quo
dictum est, quod in somnis Antoninus fuisset. Unde etiam versus extant
huiusmodi :
Vidimus in somnis, cives, nisi fallor, et
istud:
Antoninorum nomen puer ille gerebat,
qui patre venali genitus sed matre pudica,
centum nam moechos passa est centumque rogavit.
Ipse etiam
calvus moechus fuit, inde maritus :
en Pius, en Marcus, Verus nam non fuit ille.
Et isti versus ex Graeco [ex] translati sunt
in Latine, nam Graece sunt disertissimi, videntur autem mihi ab aliquo poeta
vulgari translati esse. Quod Macrinus audisset, fecit iambos, qui non extant;
iucundissimi autem fuisse dicuntur. Qui quidem perierunt in eo tumultu, in quo
ipse occisus est, quando et omnia eius a militibus pervastata sunt.
15.
Genus mortis, ut diximus, tale fuit: cum in Antoninum Heliogabalum exercitus
inclinasset, ille fugit belloque victus est et occisus in suburbano Bithyniae
suis partim deditis, partim occisis, partim fugatis. Ita Heliogabalus clarus
creditus est, quod videretur patris vindicasse mortem, atque inde in imperium
venit, quod dedecoravit vitiis ingentibus, luxurie, turpitudine,
abligurritione, superbia, inmanitate. qui et ipse similem exitum vitae suae
sortitus est. Haec de Macrino nobis sunt cognita multis aliqua variantibus, ut se habet
omnis historia. Quae de plurimis collecta serenitatI tuae, Diocletiane Auguste,
detulimus, quia te cupidum veterum imperatorum esse perspeximus.
|