|
16.
Nec distulit caedem consobrini, sed timens, ne
senatus ad alium quempiam se inclinaret, si ille consobrinum occidisset, iussit
subito senatum urbe decedere. Omnesque, quibus aut vehicula aut servi deerant,
subito proficisci iussi sunt, cum alii per baiulos, alii per fortuita animalia
et mercede conducta veherentur. Sabinum consularem virum, ad quem libros
Ulpianus scripsit, quod in urbe remansisset, vocato centurione mollioribus verbis
iussit occidi. Sed centurio aure surdiori imperari sibi credidit, ut urbe
pelleretur, itaque fecit. Sic vitium centurionis Sabino saluti fuit. Removit et
Ulpianum iuris consultum ut bonum virum et Silvinum rhetorem, quem magistrum
Caesaris fecerat. Et Silvinus quidem occisus est, Ulpianus vero reservatus. Sed milites et
maxime praetorianus, vel scientes, quod mala in Alexandrum Heliogabalus
pararat, vel quod sibi viderent invidiam fore ex Alexandri amore, inter se
congressi sunt factaque conspiratione ad liberandam rem p. primum conscii
libidinum eius occisi sunt vario genere mortis, cum alios genitalibus exemptis
necarent, alios ab ima parte perfoderent, ut mors esset vitae consentiens.
17.
Post hoc in eum impetus factus est atque in latrina, ad quam confugerat,
occisus. Tractus deinde per publicum. Addita iniuria cadaveri est, ut id in
cloacam milites mitterent. Sed cum non cepisset cloaca fortuito, per pontem
Aemilium adnexo pondere, ne fluitaret, in Tiberim abiectum est, ne umquam
sepeliri posset. Tractum est cadaver eius
etiam per circi spatia. Priusquam in Tiberim praecipitaretur. Nomen eius, id
est Antonini, erasum est senatu iubente remansitque Varii Heliogabali, si
quidem illud adfectato retinuerat, cum vult videri filius Antonini. Appellatus est post
mortem Tiberinus et Tractatitius et Inpurus et multa, si quando ea erant
designanda, quae sub eo facta videbantur. Solusque omnium principum et tractus
est et in cloacam missus et in Tiberim praecipitus. Quod odio communi omnium contigit, a quo speciatim
cavere debent imperatores, si quidem nec sepulchra mereantur, qui amorem
senatus populi ac militum non merentur. Opera publica ipsius praeter aedem
Heliogabali dei, quem Solem alii, alii lovem dicunt, et amphitheatri instaurationem
post exustionem et lavacrum in vico Sulpicio, quod Antoninus Severi filius
coeperat, nulla extant. Et lavacrum quidem Antoninus Caracallus dedicaverat et
lavando et populum admittendo, sed porticus defuerant, quae postea ob hoc
subditivo Antonino extructae sunt, ab Alexandro perfectae.
18.
Hic ultimus Antoninorum fuit (quamvis cognomine postea Gordianos multi
Antoninos putent, qui Antonii dicti sunt, non Antonini) vita, moribus,
improbitate ita odibilis, ut eius senatus et nomen eraserit. Quem nec ego
Antoninum vocassem nisi causa cognitionis, quae cogit plerumque dici ea etiam
nomina, quae sunt abolita. Occisa est cum eo et mater Symiamira, probrosissima
mulier et digna filio. Cautumque ante omnia post Antoninum Heliogabalum, ne
umquam mulier senatum ingrederetur utique inferis eius caput dicaretur
devovereturque, per quem id esset factum. De huius vita multa in litteras missa
sunt obscaena, quae quia digna memoratu non sunt, ea prodenda censui, quae ad
luxuriam pertinebant, quorum aliqua privatus, aliqua iam imperator fecisse
perhibetur, cum ipse privatus diceret se Apicium, imperatorem vero Neronem,
Othonem et Vitellium imitari.
19.
Nam primus omnium privatorum toros aureis toralibus texit, quia tunc ex
Antonini Marci auctoritate id fieri licebat, qui omnem apparatum imperatorium
publice vendiderat. Deinde aestiva convivia coloribus exhibuit, ut hodie
prasinum, vitreum alia, alia die venetum et deinceps exhiberet, semper varie
per dies omnes aestivos. Primus deinde authepsas argenteas habuit, primus etiam
caccabos, vasa deinde centenaria argentea scalpta et nonnulla schematibus
libidinosissimis inquinata. Et mastichatum et puleiatum et omnia haec, quae nunc
luxuria retinet, primus invenit. Nam rosatum ab aliis acceptum pinearum etiam
adtritione odoratius redidit. Denique haec genera poculorum ante Heliogabalum
non leguntur. Nec erat ei ulla vita nisi exquirere novas voluptates. Primus
fecit de piscibus isicia, primus de ostreis et lithostreis et aliis huiusmodi
marinis conchis et lucustis et cammaris et scillis. Stravit et triclinia de
rosa et lectos et porticus ac sic ea deambulavit, idque omni florum genere,
liliis, violis, hyacinthis et narcissis. Hic non nisi unguento nobili aut croco
piscinis infectis natavit. Nec cubuit in accubitis facile nisi his, quae pilum
leporinum haberent aut plumas perdicum subalares, saepe culcitas mutans.
20.
Senatum nonnumquam ita contempsit, ut mancipia togata appellaret, p. R. unius
fundi cultorem, equestrem ordinem in nullo loco habens. Praefectum urbicum
saepe post cenam ad potandum vocabat adhibitis et praefectis praetorio, ita ut,
si recusarent, magistri officiorum eos cogerent. Voluit et per singulas urbis
regiones praefectos urbi facere [et], ut essent in urbe quattuordecim. Et
fecisset, si vixisset, promoturus omnes turpissimos et ultimae professionis
homines. Hic solido argento factos habuit lectos et tricliniares et
cubiculares. Comedit saepius ad imitationem Apicii calcanea camelorum et
cristas vivis gallinaceis demptas, linguas pavonum et lusciniarum, quod qui
ederet a pestilentia tutus diceretur. Exhibuit et Palatinis patinas ingentes
extis mullorum refertas et cerebellis foenicopterum et perdicum ovis et
cerebellis turdorum et capitibus psittacorum et fasianorum et pavonum. Barbas
sane mullorum tantas iubebat exhiberi, ut pro nasturtiis, apiasteris et
faselaribus et feno Graeco exhiberet plenis fabatariis et discis. Quod
praecipue stupendum est.
|