|
4.
Usus Plotinae quoque favore, cuius studio etiam
legatus expeditionis Parthicae tempore destinatus est. Qua quidem tempestate
utebatur Hadrianus amicitia Sosi Papi et Platori Nepotis ex senatorio ordine,
ex sequestri autem Attiani, tutoris quondam sui, et Liviani et Turbonis. In adoptionis sponsionem
venit Palma et Celso, inimicis semper suis et quos postea ipse insecutus est,
insuspicionem adfectatae tyrannidis lapsis. Secundo consul favore Plotinae
factus totam praesumptionem adoptionis emeruit. Corrupisse eum Traiani libertos, curasse delicatos eosdemque saepe
inisse per ea tempora, quibus in aula familiarior fuit, opinio multa firmavit. Quintum iduum August.
diem legatus Suriae litteras adoptionis accepit, quando et natalem adoptionis
celebrari iussit. Tertium iduum earundem, quando et natalem imperii statuit
celebrandum, excessus ei Traiani nuntiatus est. Frequens sane opinio fuit
Traiano id animi fuisse, ut Neratium Priscum, non Hadrianum successorem
relinqueret, multis amicis in hoc consentientibus, usque eo ut Prisco aliquando
dixerit: "commendo tibi provincias, si quid mihi fatale contigerit".
Et multi quidem dicunt Traianum in animo id habuisse, ut exemplo Alexandri
Macedonis sine certo successo remoreretur, multi ad senatum eum orationem
voluisse mittere petiturum, ut, si quid ei evenisset, principem Romanae rei
publicae senatus daret, additis dum taxat nominibus ex quibus optimum idem
senatus eligeret. Nec desunt qui factione
Plotinae mortuo iam Traiano Hadrianum in adoptionem adscitum esse prodiderint,
supposito qui pro Traiano fessa voce loquebatur.
5.
Adeptus imperium ad priscum se statim morem
instituitet tenendae per orbem terrarum paci operam intendit. Nam deficientibus
his nationibus, quas Traianus subegerat, Mauri lacessebant, Sarmatae bellum
inferebant, Brittani teneri sub Romana dicione non poterant, Aegyptus
seditionibus urgebatur, Libya deniqueac Palaestina rebelles animos efferebant.
Quare omnia trans Eufraten ac Tigrim reliquit exemplo, ut dicebat Catonis, qui
Macedonas liberos pronuntiavit, quia tueri non poterant. Parthamasirin, quem
Traianus Parthis regem fecerat, quod eum non magni ponderis apud Parthos
videret, proximis gentibus dedit regem. Tantum autem statim clementiae studium
habuit, ut, cum sub primis imperii diebus ab Attiano per epistolas esset
admonitus, ut et Baebius Macer praefectus urbis, si reniteretur eius imperio,
necaretur et Laberius Maximus, qui suspectus imperio in insula exulabat, et
Frugi Crassus, neminem laederet; quamvis Crassum postea procurator egressum
insula, quasi res novas moliretur, iniusso eius occiderit. Militibus ob
auspicia imperii duplicem largitionem dedit. Lusium Quietum sublatis gentibus
Mauris, quos regebat, quia suspectus imperio fuerat, exarmavit Marcio Turbone
Iudaeis conpressis ad deprimendum tumultum Mauretaniae destinato. Post haec
Antiochia digressus est ad inspiciendas reliquias Traiani, quas Attianus, Plotina
et Matidia deferebant. Quibus exceptis et navi Romam dimissis ipse Antiochiam
regressus praepositoque Syriae Catilio Severo per Illyricum Romam venit.
6.
Traiano divinos honores datis ad senatum et
quidem accuratissimis litteris postulavit et cunctis volentibus meruit, ita ut
senatus multa, quae Hadrianus non postulaverat, in honorem Traiani sponte
decerneret. Cum ad senatum scriberet, veniam petit, quod de imperio suo
iudicium senatui non dedisset, salutatus scilicet prae properea militibus
imperator, quod esse res publica sine imperatore non posset. Cum triumphum ei
senatus, qui Traiano debitus erat, detulisset, recusavit ipse atque imaginem
Traiani curru triumphali vexit, ut optimus imperator ne post mortem quidem triumphi
amitteret dignitatem. Patris patriae nomen delatum sibi statim et iterum postea
distulit, quod hoc nomen Augustus sero meruisset. Aurum coronarium Italiae
remisit, in provinciis minuit, et quidem difficultatibus aerarii ambitiose ac
diligente rex positis. Audito dein tumultu Sarmatarum et Roxalanorum praemissis
exercitibus Moesiam petit. Marcium Turbonem post Mauretaniam praefecturae
infulis ornatum Pannoniae Daciaeque ad tempus praefecit. Cum rege Roxalanorum,
qui de imminutis stipendiis querebatur, cognito negotio pacem conposuit.
|